kapitalizmin en büyük alternatifinin kapitalist sürecin içinde evrimleşerek oluştuğunu göremeyen televole sosyalistlerinin komik sloganı.
kapitalist düzen elbette bugün süregeldiği ölçüde bir yapılanma ile devam etmeyecektir ama zaten eskiden de bugün olduğu formundan çok uzak bir yapılanma içindeydi. değişimler ve dönüşümler her zaman evrimle oldu ve olacaktır, devrimle değil. devrim günü geldiği zaman ise (gelirse eğer) kuşkusuz bu devrim bugün anladığımız formu ile komünist bir devrimden çok çok farklı olacaktır.
halen daha üzerine çivi çakılmamış ve dejenere olmuş köhne bir sistemi insanların devrimle getireceğini düşünenlere selam olunur...
ya kapitalist barbarlığı ya da komunizmi seçmemiz gerektiğini ifade eden söz öbeği.
ikisinden birini seçmeye zorlanmak anlamsızdır. Çünkü farklı görünse de her iki rejimde de toplumu yöneten ve yönlendiren bir elit kesim vardır. Başsız vücut olmayacağına göre hangi rejim olursa olsun bir yönetici kadrosu olacaktır. Birinde tek parti diktası vardır, bu partiye kim neye göre yetki vermiştir, bu partiyi kim denetleyecektir? Diğerinde sadece para hırsı vardır. Zaten denetlenememektedir.
Biz zaten seçimimizi zamanında yaptık. Hakimiyet kayıtsız şartsız milletindir dedik. Bugün her ne kadar kızsak da, bağırsak da, halkımız kendisini en iyi yöneteceğine inandıklarına yönetme yetkisini vermiştir. Halk zannettiğimiz kadar aptal değildir.
Türk halkı artık layık olduğu refah seviyesini istemektedir. ideolojiler, sistemler, ıvır zıvırlar artık karın doyurmamaktadır.
Ne sözde atatürkçüleri istiyoruz ne de din üzerinden çıkar sağlamaya çalışanları istiyoruz. Ne emperyalistleri istiyoruz ne de ayrı bir sömürücü olan sosyalistleri istiyoruz.
Sadece insan gibi, inandığımız gibi, layık olduğumuz gibi yaşamak istiyoruz.
Bunu da çok uzaklarda aramaya gerek yok, allah akıl vermiş.
Kapitalizm 1.Dünya Savaşından beri artan bir krizin içindedir ve bu krizin nedeni sermayenin kendisini gerçekleştireceği pazarların artan oranda daralmasıdır. insanlığın yüz yılın başından beri tecrübe ettiği, faşizm, devlet kapitalizmi deneyimleri, üçüncü dünyada ortaya çıban gibi çıkan faşist hatta solcu diktatörcükler son noktada bunun sonucuydu. Bugün ise artık kapitalist sistem bu şekilde bile var olamıyor. Finansal krizlerden, borç krizleri ile çöken ekonomilere, Çin'in "korkulan büyüme"sinden, devleşen işsizliğe artık burjuvazinin ağzından yaşadığımız sefalete karşı tek bir çözüm önerisi duyamıyoruz.
kaynak:* http://eks.internationalist-forum.org/tr/node/48
"ya barbarlık düzeni ya sosyalizm" olsa daha bir anlaşılır olacak olandır. zira komünizm öldü çığırtganlığı yapanlara komünist dünya düzeninin hiç bir zaman kurulmadığını, yaşanılanın reel sosyalizmin olduğunu, sosyalizmin sınıflı bir dünya düzeni olduğunu sovyetlerde çözülüşe uğradığını ve latin amerikada an itibariyle yeniden ete kemiğe büründüğünü hatırlatmayla birlikte, kapitalizm var olduğu sürece sosyalizm, karşısında hala gerçekçi, ayakları yere sağlam basan bir sistem olarak durduğunu hatırlatırım. ideolojiler öldü deyip sosyalizmi savunanlara dinazor gözü ile bakanları gördükçe gülümsemeden edemiyorum. kapitalizmin sosyalizmden daha eski daha geri ve köhne bir sistem olduğunu bildikçe sanırım bu gün kapitalizmi savunanlar en çok dinazorluğu haketmektedirler.
çok açık bu gün bu sistemi savunmak ahmaklıktır. reel sosyalizm çözüleli daha 20 yıl bile olmamışken dünya başını emperyalist savaşlardan kaldıramadı. insanlık, tarihinin en acı günlerini yaşadı ve yaşamaya korkarımki devam edicek. bu gün insanlığın sosyalizme herşeyden daha çok ihtiyacı vardır. bu gün insanlığın barışa, kardeşliğe daha adil bir düzene ihtiyacı vardır. adı bireycilik olan ne olduğu bile belli olmayan bir sisteme değil...
kapitalizmin kendi içinde yaşadığı ve yaşayacağı evrimleri göremeyip daha eski bir sistem olduğunu savunanların ortaya attığı gülünç slogan. okumayı beceremeyenler için tekrar; kapitalizm elbette bu haliyle devam edemeyecektir. zaten o eski denilen kapitalizmle bugün yaşanılan kapitalizmin aynı olduğunu savunmak en naif tanımla cehalettir. 1870'lerde nasıl o haliyle devam edemediyse, 1929'da* nasıl o haliyle devam edemediyse, 1974'te nasıl o haliyle devam edemediyse ve her seferinde o sarkaç salınarak yeni bir düzene evrildiyse bundan sonra da böyle olacak ve daha insancıl bir düzen kurulması için teşebbüs ve mülkiyet özgürlüğünün olduğu bir sistem kendini oluşturacaktır.
sosyalizm çözüldükten sonra dünya başını emperyalist savaşlardan kaldıramamış ama daha öncesi güllük gülistanlık emperyalist savaşların olmadığı bir dönemmiş. sovyet rusya da zaten emperyalist değil insancıl bir toplum devletiymiş. lombak okusam bu kadar gülemezdim...
tarafli bir önerme.
kapitalizm ve komünizm ve diger ekonomik ve siyasal sistemler, ayni sövaledeki ayni resim kagidina resim çizmek için yapilmis farkli renteki boyalardir. farklari sadece renkleridir. yapilis mantiklari içerikleri ve dolayisiyla getirecegi sonuçlar aynidir.
hangi renk seçilirse seçilsin eger o resmi çizen kisi güzel seyler çizmek istiyorsa güzel seyler çizer. ayni sekilde kötü seyler çizmek istiyorsa kötü seyler çizer.
kapitalizm veya komünizm farketmez. taraf tutmak herzaman zarar verir.
sistemin işleyişindeki dönemsel farklılığı evrimle ilişkilendirip bide yapılan bu hatayı büyük bir pişkinlik ile karşı tarafın okumaması ile harmanlıyan yazarların yaptığı çelişik önermelerle dolu entryler silsilesi.
kapitalizm temel saç ayaklarından asla vaz geçmemiştir. aksini beklemek ahmaklık olurdu zaten. yani bu ülke patronlarının kendileri için değilde sadece ülke ve toplumun çıkarları için yatırım yaptığını, üretenler üzerinden elde edilen artı değerin ülke geleceği için harcandığı, aslında özelleşen kuruluşları daha bir güzelleştirilmek için yağmaladıkları pardon satın alındıklarını, krizden beslenen bir sistem olduğu için üretimdeki tekelleşmenin aslında toplumun refah düzeyini arttırmak için yapıldığını beklemek kadar ahmaklıktır.
bide mülk sahibi olmaktaki özgürlüğün kulağa ne kadar hoş geldiğinden bahsedilir. kapitalizmde insanlar eğer şanslı doğmamışlarsa kolay kolay sınıf atlayamazlar. ülkenin büyük bir bölümü zaten mülksüzdür. görülüyor ki hiçbirzaman da üretim araçlarına sahip olamayacaklardır. bişeylerin değiştiğini söyleyenlere en sağlam ayarı marks abimiz vermiş hemde taaa 1848 de.
"özel mülkiyeti kaldırmak istediğimiz için dehşete düşüyorsunuz. ama mevcut toplumunuzda özel mülkiyet üyelerinizin onda dokuzu için zaten kalkmıştır ve tam da onda dokuzu için varolmadığı için vardır. yani bizi, zorunlu ön koşulu toplumun çok büyük çoğunluğunun mülksüzlüğü olan bir mülkiyet biçimini kaldırmayı istemekle suçluyorsunuz. kısacası, bizi, mülkiyetinizi ortadan kaldırmayı istemekle suçluyorsunuz. kuşkusuz, tam da bunu istiyoruz." *
biri önermeden önce 1.dünya savaşı önce rosa luxemberg'Den feyz alınarak hazırlanmış bir slogan. "ya sosyalizm ya barbarlık" isimli broşürde geçen söz öbeğidir bu.
kapitalizm ilk dönemler gelişen ama geliştikçe içi boşalan bir yapıya sahipti. bu özelliğini şimdide korumaktadır. bunu bir örnekle açıklamakta yarar var. önce kapitalizmi bir bina olarak geliştiğini düşünelim. sürekli büyüyen ve üstüne kat çıkılan bir binadır bu. fakat içi boş ve dayanaksız olduğundan geliştiği halde alt kaltlar çökmek üzeridir. alt katların yaşadığı sefalet ve içi boşluk üst katlara sıçrar ve binayı yıkar. bu örnek kapitalizmin gelişimini ve sonunu gösterir bizlere. bu tür bir bağlantı kurmaya sanıırm kimse bir şey diyemez.
kapitalizmin daha evvel yaşadığı 29,74 ve daha nice büyük kriz kapitalizmi ehlileştirmeye çalışmış fakat her seferinde bu ehlileşme yerini daha çarpık sisteme bırakmıştır. bugün dünyanın kuzeyi ile güneyi arasındaki fark her zamankinden 20 kat daha fazla ve insanların yaşam hakkının elinden alınması ile had safhadadır. kapitalizm ehlileştirilemez bir düzeye gelmiştir, onun gelişip evrimleşeceğini savunmak tüm dünya için geçerli bir düşünce sistemi değildir. kapitalizmin yol açtığı tahribat o kadar büyümektedirki, dünyayı belkide bir son bekliyor.
küreselleştiği söylenen dünyada küreselleşmekte olan iki şey var; bunlardan birincisi sermaye ikincisi ise mücadele. fakat bu küreselleşme yarışında sermaye her zamanki durumundan ileriye doğru ilerlemiştir. mücadele güney amerika ya da dünyanın belli başlı noktalarıyla sınırlı kalmakta, sermaye insan haklarına dair ne varsa tasfiye etmekle uğraşmaktadır.
kapitalizmi kurtaracak olan formül belli, onun yerine yeni bir bina inşa etmek. bu inşa bizimkisi gibi geri kalmış ülkelerin mücadelesi ile olacaktır. fakat bu yeni binanın inşası sırasında sovyetlerin yeniden "devletçi" gözle okunmasından çok, insanı merkeze alan bir modelleme zorunlu olmaya başlamıştır. sovyetlerin yeniden uygulanmaya koyması bir başka emperyalist mücadeleyi getirecektir ve bu dünya için bir başka yıkım olacaktır. sloganlar öteye geçmek için bu söylenenleri yapılması zorunludur. her zaman söylendiği gibi "başka bir dünya mümkün." fakat bu zaman alacaktır.
