Varlığını kabul etmiş olmasına rağmen, cennete girebilecek kadar iyi bir insan olamayacağı ümitsizliği ile, kurduğu karmaşık cümlelerin içinde "inanmak istiyorum sizin gibi, inanmak istiyorum diz çöküp yalvardığımda Allah'ın içime doluverip anacığımın ilk emzirdiğinde hissettiğim tarifi imkansız saadetin varlığına, inanmak istiyorum garip ve çirkin görünüşlü uzun etekli kızlar gibi yana yakıla camii köşelerinde başkaları için dua edenler kadar mutlu olabileceğime, inanmak istiyorum barlara uğramadan hanımıyla el ele tutuşup emanetim diyen düz bıyıklı adamların çocuklarını Allah aşkıyla tertemiz yetiştirdiklerine, inanmak istiyorum Allah beni sevsin diye evlenmeden önce hiçbir hanıma elimi sürmem diyen beş vakit namazlı çocuğun diğer tarafta özel kapılardan cennete alınacağına, inanmak istiyorum beni yakacak bile olsa beni sevecek Yaratan kudretin varlığına, inanmak istiyorum mükemmel yaratılmışlığımın bir sebebi olduğuna" yalvarışlarını görünmeyeceğini zannederek ağlamaklı uyuyan, cennetin "inanmak, inanabilmek" olduğu gerçeğini göstermeleri için insanların yardımını bekleyen şahsın "ben de sizin gibi inanabilsem, ciğerimi verirdim" mealindeki ahiret yorumu.
Ya dünya yoksa, cennet ve cehennem buradaysa, hiçbir aklı baştan alıcı içecekte var olmayan, hiçbir taze aşk heyecanının yanına bile yaklaşamayacağı Allah sevgisi'ni hisseden, burda cenneti yaşıyorsa, hissetmek için çaba göstermeyen barların, meyhanelerin, izbe evlerin ahlak kokuşmuşluğu birliktelikleri içinde özgürlük safsatasıyla heba olmuş gençlik cehennemde yanıp duruyorsa? sorusunun muhatabı olan cevabın sorusu.
inanmayanların değil de inananların aklına gelecek sorudur. bu soruyla mücadele etmek ya da bunu kazanıp kaybetmek onların sorunudur. inanmayanlar ise tam tersi bir soruyla karşı karşıya kalabilirler. ya varsa? zira ben yıllarca payıma düşen bu soruyla çok didiştim. onu yendim. çünkü ne cennet ne cehennem var. aslolan tek şey toplumların kendilerini kurban ettikleri büyük yalanlar. gerisi boş.
dikkat edilmesi gereken bir önerme! yok farzedilmesi için öne sürülen öğe bakımından gerçekten ilginç. burdan bir çok tespit yapılabilir ve bir çok sonuca varılabilir.
Her hangi bir dine mensup guruhun kendi aralarında yaptıkları sohbetlerde olmadiğini farzederek gerçekleştirilen konuşmaların öznesi her zaman cehennem olmuştur.** cehennemin varlığı mı insanları dine yönlendiriyor, yoksa insanların bir yaratıcıya ihtiyaçları mı cennet ve cehennem kavramlarını yaratıyor. insanın bir yaratıcıya ihtiyaç duyması fazlasıyla normal bir kavramken, yarattığı tanrıdan onlar gibi yaşamayanları cehennemde cayır cayır yakmasını istemesi de bir o kadar bencilce ve anormaldir. ya cehennem yoksa! bu bir kaygıdır! kaçırılan koskoca bir hayatın kaygısı! yanmalarını istedikleri insanların hayatlarını yasayamamanın verdiği sıkıntının bilinc düzeyinde kendini dısavurmasıdır bu, ben yasayamıyorsam onlar da yasamasınlar, hatta yansınlar! ama ya yoksa! o zaman her sey boş! al sana boşluğa düşecek olan milyonlarca insan!
cehennem yoksa cennet de yoktur. dusunldugunde cenneti muhtesem yapan aslinda cehennemdir. eger bir cehennem yoksa herkes cennete gidecektir baska bir kapi yoktur bu durumda kimse icin cazip gelmiyecektir. o zaman dusunulecek bir soru var: allah bizi asirlardir kandiriyor mu? olen kimse donmedigine gore bu soruyu ancak zamani gelince ogrenecez. ama inandigim birsey varki cehennem ortasinda alevlerin oldugu basinda seytanin durdugu tasvirlerden cok farli. aslinda seytanin isi de cok zordur. onu yaratan allah aslinda ona kotu olma rolunu yukledi. ilahi dinlerin varoldugu gunden beri herkesin lanet ettigi melek oldu. seytan var olmasaydi kotu kavrami da olmazdi. bu durumda kotu yoksa iyi de yoktur. eger cehennem yoksa ilahi adalet sistemi calismiyor demektir. ilahi adaleti bu dunyada bile yasiyoruz, goruyoruz. bana gore cehennem vardir.
babam cennette varolan binlerce güzellikten bahsederdi. hepsi inanmam içindi tanrı'ya. hurilerden, altından ırmaklardan, sonsuz nimetlerden bahsederdi. cehennem şantaj yaptığı da olurdu. ben ise küçücük bir çocuk olduğum için inen göz kapaklarımı tek bir soru cümlesi ile açmaya çalışırdım:
"baba" derdim, "cennette uyku var mı?"
sureleri ayetlere ayırırdı. her zaman inançlı olmuştur babam. tanrı'ya, insanlara ve bana.
bir türlü bir gram uykuya hasret küçük oğluna uyku bulamadığında ümitsizce cevap verirdi:
"oğlum" deyip, saçlarımı okşadıktan sonra eklerdi:
"cennette uyku yok."
işte böyle bir gece vazgeçtim tanrı'dan ve o'nun olan her şeyden. cennetinden, cehenneminden. enb güzel mekanında dahi benim için hiçbir güzellik yoktu."
sustuğunda dostum, göz göze geldik. vazgeçişlerinin kılıfları, ümitsizliklerinin heykelleri. gözlerinden geçen hayalleri. ve biz.
o kadar yorulduk ki bu oyunu oynamaktan. ve, o kadar sıkıldık ki birbirimiziden. ama bir gün...
cennette uyku bile yokken; cehennem ' de bizi yakacak odunlar yunus' un tapduk emre ' nin dergahının kapısından sokmayı yakıştıramadığı eğri odunlar mıdır acep?
dikkat edilmesi gereken bir önerme! yok farzedilmesi için öne sürülen öğe bakımından gerçekten ilginç. burdan bir çok tespit yapılabilir ve bir çok sonuca varılabilir.
Her hangi bir dine mensup guruhun kendi aralarında yaptıkları sohbetlerde olmadiğini farzederek gerçekleştirilen konuşmaların öznesi her zaman cehennem olmuştur.** cehennemin varlığı mı insanları dine yönlendiriyor, yoksa insanların bir yaratıcıya ihtiyaçları mı cennet ve cehennem kavramlarını yaratıyor. insanın bir yaratıcıya ihtiyaç duyması fazlasıyla normal bir kavramken, yarattığı tanrıdan onlar gibi yaşamayanları cehennemde cayır cayır yakmasını istemesi de bir o kadar bencilce ve anormaldir. ya cehennem yoksa! bu bir kaygıdır! kaçırılan koskoca bir hayatın kaygısı! yanmalarını istedikleri insanların hayatlarını yasayamamanın verdiği sıkıntının bilinc düzeyinde kendini dısavurmasıdır bu, ben yasayamıyorsam onlar da yasamasınlar, hatta yansınlar! ama ya yoksa! o zaman her sey boş! al sana boşluğa düşecek olan milyonlarca insan!
kabul etmeliyim ki altı milyar insanın adına yaşıyorum. ben öldüğümde altı milyarıda ölmüş olacak. şimdilik hayattayım.
korkmaya gerek yok!
günahlarınızı ben unuturum.
siz işlemeye devam edin..
cehennemin var olduğuna inanarak ve gerektirdiklerine yerine getirerek yaşamış bir kişi için çokta sorun olmayan durumdur. çünkü kaybedeceği bir şey yoktur. zaten yapmış oldukları bir insanın insan gibi yaşaması için gerekenlerdir. ama işte varsa o zaman inanmayanlar için bir dönüş yoktur. *
ölumün tozlu yollarında diz üstü çöküp kalacağı an; tanri ' dan tek bir soruluk fırsat isteyecek olan ve, o tek soruluk fırsatta adem 'in ve şeytan 'ın yakasından tutup yüzlerine sorusunu yapıştıracak adamın vereceği cevapta saklı ihtimaldir..
- neden bu kadar ugras ?
