küçükken dünya kadar darbe alırdık,düşerdik,temas alırdık bi bok olmazdı.
ulan geçenlerde kaldırıma ters bastım. ayağım hafif burkuldu 10 gündür ağrıdan geberiyom. oysa ortaokul-lisedeyken basketbol oynarken her allahın günü burkuluyordu mk.
Bu saatlerde hala uyuyamadıysam aşırı huysuz oluyorum ve sürekli şimdi uyursam alarma kadar kaç saat uyuyabilirim diye hesaplıyorum. Gençken (kabulleniş) sabaha kadar oturmaktan keyif alırdım…
- bir müzik listenin bile olmadığını fark ettiğin an.
- bu benden büyüktür lan dediğin kişilerin abi diye hitap ettiği an.
- ileride mutlaka çok önemli biri veya şarkıcı-oyuncu-ünlü vs olacağına dair düşüncelerinin olmadığını fark ettiğin an.
(çünkü zaten o "ilerisi" dediğin bölümü şu an yaşamaktasın. mezara girince mi olacaksın? düşünmüyorsun bir noktadan sonra böyle şeyleri)
- senin yaşlarında arkadaşlarının adeta birer amca birer teyze gibi çoluk çocukları hakkında konuştukları an.
daha çok şey söylenir de madde madde uzun entryleri de gençken yazardık biz bu kadarı kafi.
eskiden gece 12de evden çıkardık ve hava aydınlanana kadar yolu vardı ama şimdi saat 10dan sonra dışarı çıkmaya üşeniyorum yoruluyorum.
önceleri hep dışarı planı yapardık ama şimdi evde yapılan altiviteler (yemek, film, seks, tabu, monopoly) daha cazip geliyor.
