Genç bir adam olarak 50-60 yaşına gelmiş bir insanın efendim diye hitap etmesinin, zoraki güleryüz göstermek zorunda kalmasının içte oluşturduğu burukluktur.
bu durumda üzüntü hissedilmesi her kişide görülebilecek olan bir ihtimal olmakla beraber tam zıttı durum da yaşanabilir; askerde genç fakat rütbece büyük kişinin, kendisinden rütbece küçük yaşça büyük kişiye emir vermesi de üzücü ve gururu kırıcı olabilmektedir.
o kişi yerine babası ya da kendisi olabileceğiniz düşündüğü için insanın içinde peydah olan bir histir. masada iken bir anda oturuşunuzu falan düzeltirsiniz, daha kibar bir tonla konuşursunuz bu histen dolayı. adam gidince de konuyu hisseden karşı taraf muhabbet açmasın diye siz konuyu değiştirirsiniz. halbu ki amcamız bunu hiç sorun etmemektedir. nerden mi biliyorum? garsonluk yılları diyebiliriz...
mesela garsonuluk yapıyor ise ; en azından servisi yaptığı sırada masadaki tabakları , bardakları kenara çekerek yardımcı olmaya çalışılır. o an için yapılabilecek en ufak yardım bu olsa gerek. ama yine de üzülmeye devam ederiz.
