hem hüznüyle hem sevinciyle yaşamayı sevmek kolaydır aslında.
boşa kafa yormamaktır vaad edilmemiş "güzel" bir hayata ulaşmak için binbir çeşit yol aramaya.
bilmektir hayallerin ve planların hayat denen süreçte uzun süreli olamayacağını.
çünkü her zaman "plana katmadığımız" gerçekler vardır karşılaştığımız anda her şeyi "alt-üst" etmesiyle suçladığımız.
o yüzden yaşamı sevmemek için bahanelerdir silip atmamız gereken.
bu kadar basittir aslında.
hiç bir beklentin olmadan herşeyi "beklemek" ve yaşamayı sevmek.
nefes aldıkça umut olması yaşamayı sevmeye itiyor beni. yokluğun verdiği hücre etkisinin yarattığı karamsarlıktan bizi kurtaran hayattır.
varlığını farkında olmak bize bir sürü sorun kitlese de nefes aldığımızı farkındayız en azından. bu bile önemli, ya da artık nefes alsak yeter konumuna geldi hayat, o kadarını bilemeyeceğim.
amerikan dizilerinin empoze ettiği "her an mutlu olmalısın" saçmalığına tekmeyi vurup, yaşamın getirdiklerini insan onuruna yakışır bir biçimde kabullenip bunu da olağan saymaktır.
Yaşamayı seviyorum. Bana tüm bahşedilenlerle. Tüm benliğimle. Çok şanslıyım ben, bugüne de uyandım. Bana düşen şimdi günü mümkün olduğunca güzel kılmak.
Geçen a101 de denk geldim. Kadın su iade etmeye gelmiş. Kasiyer sebebini sorduğunda da yanlış marka su almışım ehehhehhe dedi. Cidden yaşamayı bu kadar seviyor musunuz ya.
mezarlıklar yasamayı seven insanlarla dolu ama oradalar. bizde orda olacağız. sevmek yeterli olmuyor demekki. kaldıki daga güzel ve sonsuz bir yasam var ve onu daha cok sevmeliyiz.
