Yaşamadan gitmek bir şehirden
Yalnızlığı alıp yanına
Başka diyarlara
Gitmek;
Kopmak bir çift gözden
Hiçbir zaman tutulamayan bir çift el
Hala yaşayabileceğin bir şeyleri bırakarak ardında
Söylenmemiş bir çift sözün sancısını duyarak sol yanında
Gitmek bilinmezine yarının...
Yıldızlardan bile uzaktır hasret
Gözlerin göremedikten sonra bir çift gözü
Dokunamadıktan sonra sıcaklığına akşamların
Ve yakındır düşündüğün kadar yanı başında
Uzaksındır hayal edemediğin kadar
Uzak yolların ortasına çizilen beyaz çizgiler gibidir artık hayat
Gitgide incelir ve biter sonunda
Perde perde geçiyor ömür
Her perdede değişiyor oyuncular
Milatlara bölmüşler ömrümüzü
Parça parça yaşıyoruz nerdeyse
Sakla umudu
Daha bitmedi oyun, perde inmedi daha...
Farklı akıyor o nehir
Dünkü sular çoktan döküldü denize
Bugün akan içinden yarının denizidir
Büyüdü o çocuk
Bitti o gülümseme artık
Ve kaybetti tılsımını zaman
Kolay değil bırakıp gitmek bir şehri
Şiirlerinin dillendiği
Gözyaşı döktüğün bütün coğrafyalarda
Bir parçan kalır
Bütün sokaklarında mırıldanmış
Bir türkün...
Birde çırpınmışsa yüreğin gümbür gümbür
Beklemişsen bir imkansızı köşe başlarında
Yaslanmışsan dostun sıcak omuzlarına
Kolay mı bırakıp gitmek bir şehri? ...
