uyandım sensiz
yağmur sabahında
yuvamız sessiz
ayrılık sonrasında
aşkımız son buldu
yağmur sabahında
ah nerden nereye geldik bu hallere
ah geldik gözlere düştük ne hallere
yürüdüm yalnız
hüzünlü sokaklarda
savruldum bahtsız
ayrılık rüzgarında
aşkımız son buldu
yağmur sabahında
ah nerden nereye geldik bu hallere
ah geldik gözlere düştük ne halllere
duman 1'de ısınamadığım tek parça. o kadar zamandır dinliyorum önyargısız ve sevmek için ama olmadı mı olmuyor. cengiz abinin tüm ağırlığı hissedilior parçada. ari'nin ya da kaan'ın bestesi olmadığı saniyesinde anlaşılıveriliyor ve yabancılıyorsunuz biraz.
parça rast ya da segah makamında bir türk sanat musikisi formunda yazılmış, gitarlarda ise batuhan mutlugil içindeki blues gitaristini uyandırmış. hem tsm hem blues bir arada gibi bir konsepti olmuş anlaşılacağı üzere..
ilerike günlerde ısınabilmek dileklerimle kendisini duman 1'in 7. sırasındaki yerinden selamlıyorum.
tarz, düzenleme falan filan hep erkin koray'ı andırmaktadır. keşke kaan'da biraz daha pes verseymiş, boğuk söyleseymiş biz erkin babacılar sevdik valla.
sevgiliyle* en son buluşmanızın yağmurlu bir günde olması, o günden bir kaç gün sonra dişi kişiliğin ayrılık isteği ile daha da anlam kazanan duman şarkısı.
Çok tatlı bir duman parçası. Solosu çok güzeldir gerçekten, sade ve çok güzel duyulur. Davulda çalması çok Zevklidir ayrıca, muhtemelen gitarda da öyledir.
