sucukçu muhasebecisinin şerrinden kısmen de olsa kurtulmamızın sevinciyle görmezden gelinen gerçektir.
2011 seçimlerinden beri 4 milyon yeni seçmen geldi. fakat y-chp oyunu sadece 300 bin civarında arttırabildi!.. bu bir hezimettir... aynen akp'nin hezimeti gibi...
sebebi nedir? soner yalçın en baştan beri, y-chp'nin asıl rakibinin hdp olduğunu, y-chp'nin selin sayek böke, kemal derviş gibilere kıymet vererek durduğu köhne blair'ci sol kesimi satma politikalarının iyi sonuç vermeyeceğini söylüyordu:
evet, seçim öncesi y-chp'nin bazı halkçı vaatlerini kuvvetle destekledim. fakat daha önce de söylediğim gibi oyumu vatan partisi'ne verdim. vatan partisi'nin durumu ayrı bir meseledir... asıl tartışılması gereken, y-chp'nin bir türlü ispanya'daki podemos veya yunanistan'daki syriza çizgisine gelmek istememesidir.
feyzioğlu'nun dediklerinden en çapıcı olanı şudur:
"Türkiye merkez sağ alternatifinden yoksun kaldığında AKP nasıl radikalleşmiş ise, HDP de, Cumhuriyet Halk Partisi'nin eridiği bir ortamda hem solu temsil etmeye başlayacak, hem de giderek radikalleşecektir."
y-chp'nin sorunu basitçe lider sorunu değil, ideoloji, dava sorunudur. kılıçdaroğlu y-chp'nin mevcut çizgisi içinde yapılabileceklerin hepsini bihakkın yapmış, çok çabalamıştır. fakat sorunun bir ideoloji sorunu, bir dava sorunu olduğunu bir türlü görmek istemiyor. aynı yetersizlik içinde olduğunu gördüğümüz muharrem ince de y-chp'nin dertlerine ilaç olamaz.
işte, iktidarda oldukları sürece yapmadıkları hırsızlığı bırakmayanlar hala "dava" filan diyorlar!.. oysa y-chp'de böyle bir sözü ağza almak yasak gibi görünüyor!.. yahu hırsızların, bölücülerin davası oluyor da bu ülkenin aydınlık insanlarının neden davası olmuyormuş?
