insanların illa "offf kopuyoruz" , "çok pis eğlendik hacı" triplerine anlam veremyen, yeni yıl geldi illa eğlenmem lazım bunun şerefine diye bi taraflarını yırtmayan sade insan davranışı, tercihi.
sen içinden geçirmeden çok bilmiş, aktivite böcüğüm;
(bkz: asosyalim)
BU gece bu entryi giren yazarca gerçekleştirilecektir.yani ptt:pijama terlik televizyon.
bir de bir sürü abur cubur var yanımda: yok yok usta.
Ohh...Var mı insanın evi gibi?Hem victorias secret fashion show 2011 de var, daha ne isteyebilir ki insan?
genellikle tercih ettiğim, oldukça da normal olan bir eylemdir. sınırsız cips ve çanfıstığıyla eğlencenin dibine vururum. anne-babamla yeni yıla girer, herkeşler yattıktan sonra da internet'te gezinir, sözlüklere bakar, msn'de takılırım.
haa şimdi asosyal mi oluyorum? tabii ki de hayır. ben hiç dışarı çıkmam demiyorum ki; yılbaşlarını evde geçirmeyi seviyorum diyorum. şahsen ailemin yanımda olmadığı bir yılbaşından hoşlanmam.
ergenlik zamanlarının sona ermesiyle beraber 'ben artık bir bireyim ve dilediğim yerde eğlenir, yeni yılı, doğum günümü kutlar, keyfimce hareket edebilirim' hissiyatıyla gaza gelen bünye, uzun bir süre bu gazla beraber bu tür günleri kah dışarıda arkadaşlarıyla kusana kadar içerek, kah bir köşede tek başına tribe girerek geçirmeye başlar..sonra bir gün bir şey olur, sobanın üzerinde bırakılmış portakal kabuğunun kokusunu duyar aniden, garip gürültülerin içinde kulakları uğuldamaya başladığında, gözlerini kapatıp çocuk sesini duymaya çalışır, kendinden geriye kalmış olabileceğini umut ettiği..sonra bir yılbaşı gecesi kendisini anneannesinin yanında bulur belki de bir sene daha geçiremeyeceği, ailesindeki en büyük bireydir o.. işte evde oturmak anlam kazanır o zaman..gülümseyerek hatırlanacaktır, unutulup giden o bulanık gecelerden sonra..anlamlıdır bu,her şeye rağmen..
