yüreğin başkasıyla giderken, bedeninin istemediği ama olmak zorunda gibi göründüğü yerde kalmasıdır kimi zaman. hep en güzel gizlenebilendir. maskelerin altında saklanıp, yüzleşilip gün görmemesi sonucu kabuk bağlayamayıp için için kıvrandıran, geçmeyen yaradır.
sevdadır kimi zaman, kimindeyse masum küçük bir kaçamaktır pencerenin kıyısına konmuş kuş misali, bazen küçücük bir çocuktur şimdi büyümüş, çocukluğu gülücüğünün kıyısına saklanmış, bir tek annesinin görebildiği.
çoğu zaman değiştirilemeyendir geçmişteki ve en çok o dukunur en hassas sinir uçlarına, sancısı en derinde gizli...
bazen gelecekte olmana rağmen ruhunu geçmişin bir anına hapseder en derinden gelen bir keşke ile.
yürekteki o acıdır, sıkılıp posası çıkarılmış üzüm suyunun şaraba dönüşüşü misali insana değer katan. işte o yüzden zamandır acının geçmesi için tek gereken, zaman...
