yürüyen merdivende kalmak. izmir de başıma gelmişti. metro çıkışında yürüyen merdiven bozuldu.öndekilere yürüyünsene diye seslenene kadar herkes durdu. 2-3 dakika öle bekledik.
bir avm'de üst katlarda bir bank bulmuş, soluklanıyorum, tam karşımdaki kadının çantasını çalan bir hırsız, kadının lanet çığlığı, ve hırsızın panikle ters merdiveni kullanarak kendini aşağıya bırakması, kaşı falan patlamış, vucüdunda morluklar ve süresini bilmediğim nezaret olayı, tüm hasar buymuş, ama inan sözlük psikolojim bozuldu, her yürüyen merdivene bindiğimde arkamdan bir hırsız kendini boşluğa bırakacak diye korkarım. yürümeyen merdivenleri kullandığımı görüp, mal olduğumu düşünenlere de formumdayım cınıım yapıp, örtbas ediyorum. **
cevahir de aşağı doğru inerken, aynı anda yukarı doğru çıkan bir zenciye sağ elimle (bkz: west side) işareti yaparak sol elimi yumruk şeklinde uzatmam sonucu aynı hareketi (bkz: west side) zencininde yapıp sol yumruğuyla selamlaşmamız.
ayakkabının bağcının merdivenlerin arasına sıkışması sonucu yaşanan ayağı kaybetme korkusu -ki manzara testere filmlerini anımsatırdı yaşansaydı- ama neyse ki anneyle beraber olmanın ve sayesinde kurtulmanın yaşattığı sevinç.
