bugün sol framede görmemle dinlediğim, adamı beter eden şarkı. nası bu kadar geç keşfettim bu şarkıyı, resmen boşa zaman kaybetmişim gibi hissettim. çok iyi lan, arka arkaya milyon kez dinledim galba.
halin, keyfin yerindeyken, insana çok mutsuz olmak isteme hazzı verdirten, sevgilin yokken bile bir sevgilin olsun, hayatının içine etsin, seni bırakıp gitsin, ardından da ağla, öl geber işte, sensiz bir hiçim diye bağırmak iste deli gibi... tam olarak bu hissi veren bir şarkı. belki abarttım ama bana bunları hissettiriyor.
iyiyken bile kötü yapıyor insanı bu şarkı.
Müziğe başlamama neden olmuştur bu şarkı. Bir gün bu şarkıyı çalacağım demiştim kendi kendime. ve zamanı geldiğinde fransadaki bir arkadaşımın vokali ile bu şarkıyı cover lamıştık. Dinlemek isteyenler için;
bazı buluşlar vardır keşfedilmeyi bekler, bazı sözler vardır bir gün sahibi tarafından söylenmeyi bekler. işte without you i am nothing böyle bir cümledir. molko adeta bu kelimeleri daha önce kimse bir araya getirip kullanmamışçasına kendine ait olan bu kelimeler kombinasyonunu alır ve içerisine kendisinden başka kimsenin katamayacağı bir duygu yoğunluğuyla önümüze sunar.
parça gerek söz bakımından gerekse sound bakımından baştan sona bir kompozisyondur. giriş, gelişme ve sonuç kısımları vardır. Ancak anlamını çözemeyeceğiniz sözler mevcuttur. Çünkü neye dayanarak ya da neyi hayal ederek yazdığını bilmek güç.
brixton academi 98 konserinden alınan ve bir çok yabancı müzik kanalının vermiş olduğu bir without you i am nothing canlı performansı sonunda molko yansıyan ışıklar arasında bir insanın eğilip kustuğu pozisyonu alır. Sırılsıklam olmuş dalgalı saçları ve gitrayla beraber aşağı doğru eğilir. işte .müziğin ve kederin aldığı son noktadır bu. molko ruhunu kusar...
pure morning ile enerjik bir giriş yapan, tüm şarkılarda etkisini gösteren düz ritmlerle beyninizi adeta ele geçiren; albüme adını veren şarkı ve akabinde every you ever me, my sweet prince gibi zihninizin en ücra köşelerine orgazmik dokunuşlar yapan şarkılarla hafızalara kazınacak türden bir jübile yapan ölümsüz bir placebo albümü..
insanı depresyona sürükleyebilitesi yüksektir ama yine de sevilir, vazgeçilemez.
insanın içine oturur, neşesini alır götürür, yine de her sabah dinlenir.
insana her dinleyişinde aynı şeyi mi hissettiriceği sorusunu düşündürür.
david bowie'li versiyonu daha da müthiştir.
brian molko yine döktürmüştür.
yine placebo'dan bir diğeri için (bkz: pure morning)
