hayatımda duyduğum en güzel sololardan birine sahip death $arkısı. symbolic albümündendir. sözleri de muhte$em ötesidir****:
guilty until proven innocent
we condemn your soul and fate
never mind the possibilities
too busy for logic or to calculate
take part in a diminishing breed
where complex turns to simplicity
when pain is acknowledged
frivolous calculations will be abolished
without judgement what would we do?
we would be forced to look
at ourselves emerged in lost time
assuming what may be
without judgement
perception would increase a million times
distracted by the imagination
that experiments with ease
if you could taste it, it might be addictive
where life will crush those who defy
take part in a diminishing breed
where complex turns to simplicity
when pain is acknowledged
frivolous calculations will be abolished
without judgement what would we do?
we would be forced to look
at ourselves emerged in lost time
assuming what may be
without judgement
perception would increase a million times
Yine death klasiği olan bir şaheser. 1995 yapımı Symbolic adlı albümün 6. sıradaki parçasıdır. Bu parçada acı fışkırıyor diyebilirim; dinlerken ağlayasım geliyor o biçim tepki yaptırır Chuck Schuldiner babamın soloları ve vokali...
symbolic albümünün bana göre crystal mountain ile beraber en öne çıkan şarkısı. gerçi death şarkılarını ayırt etmek olmaz. böyle de haddimi aşıyorum ama bu şarkı ayrı bir dokunuyor bana. tam olarak ruhuma hitap eden şey bu diyebilirim. bilirim.
