novembrenin classica albümündeki mükemmel şarkı.
başlardaki elektro solosu ve arkasından gelen brutal ahengi süper ötesi bir şeydir.
i'm watching outside the (window) glass
as street light diffuses through the hall
somewhere (winter)'s lifting shades of war
chilling me in the darkness of this fall
the piano falls
as shadows watch the rain we tremble on our bed
in sheets of silver silk, as the world's heart loses its feel
the old town greets the pain with monuments of shame
this clock slowed down its hands,its echoing the rain
stop begging me to stay, stop begging me to stay
just let me run away
this season's out time
events sculptured in time
through everlong time-rain
sing one wintersong the way you've always done,
for me
a wintersong of pain the way you've always done,
for me
önce kudurtan sonra sakinleştiren sonra yeniden kudurtan novembre parçası.
kişisel not: her dinlediğimde 'ulan bateriyi derek roddy ye mi çaldırmışlar?' diye düşünüyorum. sonra derek'e ne hacet Giuseppe aslanlar gibi çalmış diyorum.
