Even though I'll never need her,
even though she's only giving me pain,
I'll be on my knees to feed her,
spend a day to make her smile again
Even though I'll never need her,
even though she's only giving me pain
As the world is soft around her,
leaving me with nothing to disdain.
Even though I'm not her minder,
even though she doesn't want me around,
I am on my feet to find her,
to make sure that she is safe and sound.
Even though I'm not her minder,
even though she doesn't want me around,
I am on my feet to find her,
to make sure that she is safe from harm.
The sun sets on the war,
the day breaks and everything is new...
Kendi karanlığına gömülmüş aptal kadınların şanslı olanlarına ilahi gücün tayin ettiği meleklerin* şarkısı sanki.
"Dizlerimin üzerinde didiniyorsam
Acıdan başka verecek şeyi yokken bile
Ona hiç ihtiyacım yokken
Günümü gecemi ona vakfediyorsam
Tekrar gülsün diye sadece
Öyle tuhaf bir dünyası var ki
Hor bile göremiyor insan
Dizlerimin üzerinde didiniyorsam
O bunu istemezken bile
Kendimi ona adadıysam
Canın yanmasına dayanamıyorum da ondan
Kavgası dinsin, şafak atsın hayatında
Bir şey istemiyorum ondan"
Son iki cümle gönül gözünden perdenin kalkmasına tekabül ediyor, ödül vaad ediyor. (tercümeye aktarmadım kıskançlığımdan)
