bir parçacık dedektörü olarak bilinir. iyonlastiran isinimlari ve bazi parcaciklarin gittigi yolu gözlemlemeye yarar. Charles Thomson Rees Wilson tarafindan bulunmus ve 1927 yilinda nobel ödülü almasini saglamistir.
günümüzde sadece gösteri amacli kullanilmaktadir.
bulut odasi asiri doymus alkol (etanol veya izopropil alkol)-su karisimi ile doldurulur.
eger enerjisi yogun parcacik, gazi gecerse carpisma dagilimi sebebiyle iyonizasyon gerceklestirerek bircok iyonlasmaya neden olur. buradaki her bir iyon, yogunlasmis cekirdek ve ince damlaciklar halinde hareket eder. genel olarak bir iz birakirlar.
bu parcaciklarin elektrik veya manyetik alan ile yönü degistirilerek izledikleri yol egrisine göre kütle, enerji, yük, parcacigin türü hakkinda bilgiler elde edilebilmektedir.
örnegin;
alfa parcaciklari: kalin ve neredeyse tam düzgün bir kac santimetre uzunlugunda cizgi seklinde iz birakirlar.
beta parcaciklari: ince ve bükülmüs bir kac santimetre uzunlugunda iz birakirlar.
beta+ parcaciklari (bkz: pozitron): normal beta parcaciklari gibi ince ama alfa parcaciklari gibi bükülmüs sekilde bir kac santimetre uzunlugunda iz birakirlar.
gama isinimi: bulut odasinda iz birakmazlar veya cok az bir olasilikla iz birakirlar.
iyonlaştırıcı radyasyonu tespit için kullanılan bir çeşit dedektör. sadece wilson odası ya da sadece buhar odası olarak da anılır.
alkol buharı ya da aşırı doymuş su içerir. bu sıvılardan herhangi biriyle dolu olan odacığa giren yüklü parçacık, bunlarla etkileşime girer ve sıvıyı iyonize eder. bu iyonlar, parçacığın takip ettiği yol boyunca onun arkasında bir iz oluştururlar. izin kalınlığı, inceliği, belirginliği gibi özellikler, iyonizasyona neden olan parçacık hakkında bilgi verir. pozitron, müon ve kaon gibi önemli parçacıkların keşfinde bulut odası kullanılmıştır.
