time in argument will end
flames of preparation
fingers felt the whipping
hand that feeds the flame
escalate the drought
itching to join the fray
wishing darkness was sound
shutting desires out
wishing darkness was sound
but as moths to the flame...
...we go
you the ignorant
take sides in these three dimensions
nullify importance
confined within the page
scan for raoture again
look for an instant save
mere moments pass and still it seems
detached from insight, thought and word
ever since it lost its edge
lost in the noise forever be
in the blur of information
the nail that never sticks
venting a foul stench
purging the fevered self
behind a traitor's name
face the consequence
taken back in the eyes of fairness
a nobody forever
hidden and locked away
bu şarkıda mikael stanne ''the nail that never sticks'' diye böğürdükten sonraki bölümde kendini müziğin içinde kaybetmeyen var mıdır acaba merak ediyorum. bahsedilen bölümden önce gerek klavye dokunuşlarıyla, gerek gitar riffleriyle grup müzikteki tansiyonu yükseltir, yükseltir, yükseltir; ve bam! dünyanın en güzel melodisiyle müzikteki gerilim boşaltılır, dinleyici orgazmik dakikalar yaşar. şarkı bittikten sonra geriye dark tranquillity'e minnet duyguları kalır.
