gerçekçi olmayan ama genel olarak beğendiğim film.
bundan sonrası biraz spoiler olabilir.
bir davulcu olarak, beğenmediğim noktaları yazmak isterim.
1.hızlı çalmak iyi çalmak değildir.
2.eller kanamaz, ben hiç görmedim duymadım. o şekilde kanaması için sanırım 6 ay aralıksız çalmak gerek.
3.davulculara araba çarparsa konsere çıkmazlar, en azından öyle bir durumda.
bana basit geldi ya, o ne çocuk darbuka gibi bişi çalıyor ya, yani iki çubuğu falan var, hani ben daha iyi çalarım, tesis yok, tesis olsa öğrenirim yani, ismek'e de giderim öyle partizan bi insan değilim yani, musluk suları bence temiz.
öncelikle beni gerim gerim germiş bir filmdir.imdb puanı ve yorumlar için izledim,esasen özel hayatımda da hırsa ihtiyacım olduğu için izledim ama gerçekten müthiş bir film olmuş. filmin ilk yerlerinde çocuğa olan tokat sahneleri, aşırı agresifliği hiç hoşuma gitmedi fletcher'in.böyle diktatör masterlara alışkınız ama bu adamın fevrilikleri fazla geldi.yine de muhteşem bir oyunculuktu,and oscar goes tooo j.k. simmons.
gerilimi hiç eksilmeyen, film boyunca sizi gerilimin içine çeken muhteşem bir film. filmin başrollerinde j. k. simmons ve miles teller var. yönetmenliğini ise ilk uzun metraj yönetmenlik deneyimini yaşayan damien chazelle üstleniyor.
konu müzik olunca tüm ayrıntıları net duyabilmek, sinema hissi alabilmek için kulaklığı tv' ye bağlayarak izlenen şahane film. terledim, gerildim, sevindim, öfkelendim. böylesi yoğun halde çok az film hissettirmiştir bunları. vay be. ayrıca gitaristlerinde çok hoşuna gitmiştir. yönetmene aferin desem mi demesem mi kararsız kalınmıştır. * http://www.whiplashsoundtrack.com/ http://sonyclassics.com/whiplash/
davulları gerçekte kim çalmış derken filmin cast, teşekkür listesinde peter erskine ismine rastladım. belki, acaba ? https://www.youtube.com/w...feature=player_detailpage
Akıcı bir film. Bitse de gitsek dedirtmiyor hatta sonunda neden devam etmedi daha net bir sonuca bağlansaydı ya bile dedirtiyor. En azından bana dedirtti. Oyunculuklar muh-te-sem. Kesinlikle yardımcı oyuncuda Simmons'un alacağını düşünüyorum. Bir adama bir rol bu kadar cuk oturur ve bu kadar duygu net verilebilir. Muzikler ayrı bir şahane. Soundtrack albumunu indirdim ve simdiden en çok çalınan 25'e girdi bile playlistimde. Diyaloglar, verilen mesaj harika. Fakat en iyi filmi alır mı? Hiç sanmıyorum. işlenmiş bir konu olması çok büyük etken.
Filmdeki diyaloglar dediğim gibi harikaydı.
"Sözlükte aferinden zararlı bir sözcük yoktur. Kişi bu lafı duydu mu asla kendisini aşmaya çalışmaz ve en iyi olduğunu kabullenir."
iyi bir sinema salonunda izlenmesi gereken yarı müzikal denilebilecek film. ben beyoğlu sinemasında izleme gafletinde bulundum başka kimse bulunmasın, patlak kolonlardan igrenç bir sesin gelişi, sinema salonunun içindeki iğrenç koku olmasa daha çok mutlu olacaktım.
Film'in açılış sahnesindeki ritim ve kapanış sahnesindeki ritimler aynıdır. Hocanın filmin sonuna doğru günah çıkarma sahnesi gerçekten mükemmel, bu dünyadaki en tehlikeli cümle aferin. kendinizi geliştirmek istiyorsanız sürekli zorlayacaksınız, bu psikolojide olan insanlarla empati yapmamızı istemiş yönetmen. yönetmen dediğimiz herif de daha 30 yaşında bile olmaması ve ikinci uzun metraj film'i olması bizi heyecanlandırdı efenim.
en iyi yardımcı erkek oyuncu oscar'ını j.k simmons'a getirecek film. bu senenin oscarlı filmlerinden çok az izledim ancak whiplash izlediklerimden en değişik olanıydı. insanı gerim gerim geren, mutlu sonuna rağmen çıkışta ağlatabilen bir film. en iyi olabilmenin bir şeye odaklanmaktan, acıdan ve fedakarlıktan geçtiğini olabilecek en sarsıcı biçimde gösterdi. keşke başrol miles teller da oscar adayı olabilseydi, neyse daha genç yaşı.
--spoiler--
bir de sinemada izlediğim için, araba kazası sahnesi beni bayağı bir rahatsız etti.
--spoiler--
çok sesli bir film, sinemada izleyemiyorsanız iyi bir ses sistemiyle izlemenizde fayda var, öbür türlü filmin eksik kalacağını düşünüyorum.
Sanatta başarının tutku, çok çalışma, epey ter hatta kan ile geldiğini gösteren filmdir... Orkestra şefi güzel döktürmüş, baterist çocuk da iyiydi. Son sahne performansındaki zillerin üstünde istanbul mu yazıyordu, yoksa ben halüsinasyon mu gördüm?
Birçok sahnede izleyiciyi gerim gerim gererken aynı anda kahkaha attırmayı başarabilen ilginç film. Özellikle Bu noktada ve filmin genelinde gerçekten çok ince bir işçilik var. J.k simmons'un oynadığı karakter için Full Metal Jacket'ın küfürbaz eğitim çavuşu tadında diyebiliriz. Miles Teller'da hayvani performansıyla (özellikle filmin sonunda) ağızları açık bıraktı.
en büyük hatayı filmi izledikten sonra "neden böylesine bi filmi evde izledim ki" demiş olmamdır. akabinde filmin sadece 19 günde çekilmiş olması bende inanılmaz duygular uyandırdı. ikinci bi hayranlığım sahnelerin gerçekten Miles Teller tarafından canlandırılmış olmasıydı.
en büyük tavsiyem benim gibi sakın evinizde izlemeyin.
--spoiler--
Sanatta başarının bir gecede, kolaylıkla, mutlulukla değil, büyük acılarla gelmesi.
--spoiler--
film ekiminde izlemek nasip olmamış film. internet e düşmesini (benim zaman kavramımla çok uzun zaman) beklediğim başarılı film. gerilim dediğimiz şey bu olsa gerek.
çıkardığım sonuçlar;
1-bu hırs dediğimiz şey de nedir nasıl oluşuyor
2-insan kendi doğruları ile yaşamaya görsün
3- o kadar masalsı bir yapıyla büyütülmüşüz ki adamımız çocuğun iyiliği için yapıyor bak gör iyi çıkacak diye içsel sesle izlediğim film ama realist yönüm verdiği düşünce yapısı ile erken uyandım.
4-bende öylesine yaşıyorum be bir şeye bu kadar tutkulu olmamak biraz iç acıttı.
5-o eller o eller kanlı eller bence en büyük hazlardan biri çocuk baktıkça kendi ile gurur duydu .ben olsam öyle olurdu yani.
film ekiminde izlemek nasip olmamış film. internet e düşmesini (benim zaman kavramımla çok uzun zaman) beklediğim başarılı film. gerilim dediğimiz şey bu olsa gerek.
çıkardığım sonuçlar;
1-bu hırs dediğimiz şey de nedir nasıl oluşuyor
2-insan kendi doğruları ile yaşamaya görsün
3- o kadar masalsı bir yapıyla büyütülmüşüz ki adamımız çocuğun iyiliği için yapıyor bak gör iyi çıkacak diye içsel sesle izlediğim film ama realist yönüm verdiği düşünce yapısı ile erken uyandım.
4-bende öylesine yaşıyorum be bir şeye bu kadar tutkulu olmamak biraz iç acıttı.
5-o eller o eller kanlı eller bence en büyük hazlardan biri çocuk baktıkça kendi ile gurur duydu .ben olsam öyle olurdu yani.
beğenerek, keyif alarak izlediğim 1985 doğumlu damien chazelle'nin 2. uzun metrajı. başka bir senaryo üzerine eğilen yönetmenimiz tıkanmış ve bir yıl önce kısa versiyonunu çektiği bu çalışmaya el atmış. iyi de yapmış aslında.
--spoiler--
andrew en iyi müzik okullarından birinde okuyor. tabii bu okulun hayli zorlu ve hayatını her hattıyla müziğe adamış bir hocası mevcut. ismi fletcher. kusursuzluğun ve bu uğur da dahiliğin izini süren bir kişilik bu. haliyle andrew'in işi zor. kendisi yetenekli fakat belli özgüven sorunları yaşıyor. okulun yükselmeyi hedef alan klas bir tavrı var. bunu bölümler arası giriş çıkışlardan, andrew'in tanıştığı hatunla olan diyaloglarından da anlıyoruz. andrew bir yandan yeni bir birlikteliğe yelken açarken diğer yandan as baterist konumuna kısa sürede yükseliyor. fakat bence filmin temel alt metnini oluşturan müziğin icrasında ortalama veya iyiyle yetinmek bu tarz bir müzisyen veya sanat adamı olmak eksik kalmak demektir gibi bir öngörü var. yani yetenekle korkunç bir çalışma örtüşecek o türün mucitlerinden birisi gibi olunacak. zira film de cazın yaratıcılarının isimlerini kolayca almadıklarına dair bir aforizma da mevcut. whiplash, kolay değil diyor o birkaç isim gibi oluvermek. yani andrew'in ki basit bir hobi ve uğraşı değil. çocuk bunu anlıyor, kendisini etkilememesi babında önce hatundan ayrılıyor ve iyiden iyiye işine kanalize oluyor. fletcher, çetin ceviz ve psikolojik temelli oynuyor oyununu.
--spoiler--
şu özgüven mevzusuna dönersek andrew'in masada kuzenlerine, sağına, soluna sağlam ayarlar verdiği bir sahne mevcut. bence filmin zirvelerinden. ve fletcher'dan da fazlasıyla etkilenildiğini göze sokan bir sahne. zira fletcher oyununu psikolojik oynarken çokta masum değil, otoriter hatta zorba vari bir tutum sergiliyor. belki tek çıkış yolu öğrencilerinin yaratıcılıkta sınırlarını zorlayıp bir dahi daha yaratma argümanıyla izah edilebilir. işte burada da mükemmeliyetçi bir tavır mevcut.
--spoiler--
andrew ve fletcher birlikteliğinin ikincisi zaten mesajın alındığını andrew'in gözünü karattığını gösteriyordu. kendini ispatlama halet-i ruhiyesi...
özellikle bireyin zaferi olarak görmekten ziyade, zorba eğitim metodunun kişiye etkileri üzerinden değerlenmesi icap eden dikkat çekici bir çalışma. kesinlikle psikolojik altyapısı ve rahatsız edici tavrı izleyiciyi filmin içinde tutmaya devam ediyor. damien chazelle, ancak bu sistem bir dahi yaratabilir gibi büyük laflar etme kaygısı taşımadan malum psikolojik savaşı hayli iyi vererek işini ziyadesiyle yapıyor.
bu sene 2 tane oscar alacağına kesin gözüyle baktığım film(en iyi yardımcı erkek oyuncu ve ses miksajı).
j.k. simmons müthiş bir iş çıkarmış ama miles teller sanki sadece genç yaşından beri davul çalmayı bildiği için rolü kapmış gibi. davul çaldığı anları saymazsak oyunculuğu vasat altıydı. yine de çok sırıtmıyor. film ise güzel bir izlemelik ve müziğe doyuruyor. bateri çalanlar gece izlemesin film bittikten sonra hemen stüdyoya koşmak isteyecekler çünkü. *
