evet, When did we lose our humanity ?
bu başlığı "biz insanlığımızı ne zaman kaybettik?" olarak açsaydım belki ilginizi çekmezdi,
belki içinde " humanity " olduğu için yine ilgi çekmeyecektir. umut fakirin ekmeği işte...
evet sorumu tekrarlıyorum: When did we lose our humanity ?
ne zaman lan? ne zaman kaybettik? ne zamandan beri küçücük bedenleri paçavra gibi savurur olduk, ne zamandan beri çocuklara işkenceleri reva görür olduk? ne zamandan beri binlerce kişinin asılmasını, futbol maçından daha önemsiz gördük? ne zamandan beri kadınların katlediği haberleri "cık cık cık" diyerek geçiştirir olduk? ne zamandan beri işçinin, emekçinin ve köylünün hakkını görmezden gelir olduk? ne zamandan beri yurtdışı özentisi olmanın da ötesine geçip "kölesi" olduk? ne zamandan beri akıllı telefonların aptalı olduk, özümüzü sildik attık? hangi application bizim insani yönümüzü mahvetti? hangi zamanlardı bizim haksızlığa göz yummadığımız zamanlar? hangi zamanlardı, kardeşin kardeşi vurmadığı zamanlar? hangi zamanlardı kürtle türkün, aleviyle sünninin omuz omuza yürüdüğü zamanlar? hangi zamanlardı ermenilerin, rumların bize şirin azınlık kardeşler geldiği zamanlar? hangi zamandı hırsızlığın ayıp, günah sayıldığı zaman? hangi zamanlarda biz ağaç gölgelerinde otururduk? hangi zamandı biri söylesin, çocukların ağaç tepelerine tırmandığı meyveleri heyecanla topladığı zamanı.. körleştik, sağırlaştık.. kardeşin kardeşini vuruyor da umrunda olmuyor.. umrumuzda olmuyor.. ne zaman "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" bizim felsefemiz oldu? en acısı da "bana dokunan, ağzıma sıçan yılan da bin yaşasın" mantığını benimsememiz.
kapınızı çalan komşunuz bir bardak toz şeker istiyor mu?
alt komşu börek yapıp size getiriyor mu? sanmıyorum... börek kokusu geliyor, elimizde "akıllı" telefonlar yemek sipariş ediyoruz, gidip "ne güzel koktu, var mı fazla?" diyemiyoruz. belki de komşumuzu tanımıyoruz. yanlış hatırlıyorsam düzeltin, hz. muhammed (sav) demişti değil mi? "komşusu açken tok yatan bizden değildir" diye.. ben komşumu tanımıyorum, o beni tanımıyor. karşılaşıyorum "günaydın" bile diyemiyor.
tahammül ve sabır sıfırlandı, biz eksilere düştük..
eksilerimizi göremez olduk, eksiklerimizi bilmiyoruz.
bi' de üstüne en değerli bilgi kendimizde sanıyoruz.
bittik biz kardeşim, artık miladımız doldu..
göçmek vaktidir şimdi, kıyamet için zaman bu zamandır kardeşim..
hayatın kıymetini bilemedik, bilemeyeceğiz...
sonumuzun nasıl olacağı ortada, hiçbir şey yokmuş gibi davranıyoruz; kendimizi kandırıyoruz!
