65 yapımı, dev bir kadro ve vasat bir sinematografiye sahip, yer yer güldürebilen film. allen ın ilk profesyonel senaryosu olup, bu filmden sonra sinemaya veda etme kararı vermesine, sonrasında ise hafif çark edip sadece kendi yönettiği filmlerde yer almasına karar vermesine yol açar. tabi bu kararı alması iyidir fakat kendi senaryosunun da bir boka benzemediği açıktır.
peter otoole nin güneş belli bir açıdan geldiğinde aşırı yakışıklı görünmesi, peter seller ın yer yer titreten replikleri gibi artıları olsa da genel olarak konu bütünlüğünden yoksun kalır. sonlara doğru buster keaton stili slapstick anlatım biçemine dönen film, dönemin komedi anlayışı ile allen ın absürd mizaha girişi arasında bir köprü olarak görülebilineceği için biraz kolaj şeklinde çekilmiştir. her ne kadar böyle olmasının sebebinin prodüktörlerin filmi eblehçe kesip biçmesi olduğu söylense de, sırf seller ı bile hak ettiği yere koyamayan bir film olduğu için şahsen sevmedim pek.
snack olarak yaklaşırsanız, kanepede uzanırken mgm de başladığında dur bakalım azcık diyebileceğiniz kıvamdadır.
