Bu nasıl riff, solodur arkadaş. Çok duygusal başlayıp muazzam gaza dönüşen başyapıt. Metallica'nın 4. şarkıları her zaman efsanedir ve bu şarkı da 4. sırada, başlarda yadırgasam da, Leper Messiah, Master Of Puppets, Orion vs. 4. sırada beklesem de şarkıyı geç keşfettim kesinlikle albümün gizli hazinesi.
cep telefonuna alarm melodisi olarak kesinlikle konulmaması gereken parçadır, çalmaya başlar uyanırsınız yattığınız yerden telefonu susturmaya cüret edemeden dinlemeye başlar yataktan da kalkmazsınız, parça biter kafanızda hala o gitar solosu çalmaya devam eder ve uyumaya devam edersiniz.
sözleri çok manalı, aşmış metallica'nın aşmış şarkısı. james yine deli/hasta ayağına mesajları giydirmektedir birilerine. aslında sözlere baktığımda bana fena şekilde (bkz: the unforgiven) ı hatırlatır. the unforgiven sanitarium u hatırlatır demek daha uygun olur aslında. ayrıca şarkının girişi 90lı yıllardaki canlı gitar solo performanslarda da sık sık kullanılırdı (bkz: my friend of misery) ile birlikte.
