en başta sadece sanatsal bir düşünceden doğup daha genişçe ve güzel bir yöne doğru giden bir çalışmanı hikayesi. sosyolojik/deneysel bir çalışma da denilebilir.
kısaca beni aklımda kalan ve etkileyen noktalardan bahsedeyim:
--spoiler--
- öncelikle aşırı kötü şartlarda yaşayan, çöplükte çalışan insanların yaşam mücadeleleri, gözlerindeki ifadeler, yaşama azimleri, tükenmişlikleri ve bütün bunlara rağmen gülümseyişleri,
- aralarındaki konuşkan yaşlı amcanın sevecenliği, eğitimsizliğini ve yaptığı işi gocunmadan gururla anlatışı, güzel cümleleri..
- sürekli artan/yükselen çöp dağlarının resmettiği tüketim çılgınlığının ulaştığı boyut, ayrıca işçilerin poşetlerden çıkan çöplerin cinsine göre çöplerin sahipleri hakkında varlık tahlili yapışları,
- ilginç ve manidar bir nokta; barakanın birinde çocuk yaşta anne olmuş 18 yaşında bir kadın işçinin barakadaki yaşantısını göstermek üzere evinin içine giriyorlar ve içerideki küçük televizyonda o esnada richie rich çizgi filminin jeneriği dönüyor...
- kapanışında ise çalışmanın sahibi* ve portreleri yapılan işçilerin hayatlarındaki değişimlerden bahsediliyor.
--spoiler--
bütün anlatılanların ışığında şunu farkedebilirsiniz ki; dünyanın her yerinde ezenler ve ezilenlerin hikayeleri birbirine benzemekte, farklı görünseler de ortak noktaları daha fazla insan olmayı başarabilenlerin. ve bir damla gözyaşı bütün anlattıklarımdan kat ve kat fazlasını anlatıyor. izlemenizi tavsiye ederim.
Bu belgeselde en dipte yasayan gerı donusulebilir atık toplayıcıları anlatılır.Tiaoyu hayatta tutan tek bır sey vardır oda umut. o umutta belediyenin dernegi ciddiye almasi ve bagzı konularda copculerin ısteklerini yerine getirmesidir.Aslında biraz dıkkat ederseniz bu belgeselde sosyal esitsizliğin ne kadar lanet bir sey oldugunu anlarsınız.Mutlaka ızleyın derim.
