televizyon izlerken yorulmanın en önemli sebebidir.
25 haziran günü sonisphere yolcusu olacağımdan, yamulmuyorsam brezilya'nın olduğu gruptaki ikinci maçları kaçıracağım. ya da öyle bir şey ne bileyim, ama kaçacak 2-3 maç. bunun haricinde söz vermiştim kendime, "bak 4 yıldır bekliyorsun, otur tüm maçları adam gibi izle, ağlama bitince dünya kupası gelsin diye" dedim.
ve evet izliyorum da. kaçırdığım dakika sayısı toplamda 3'tür, 5'tir. doya doya izliyorum anasını satayım. yatıyorum koltuğa, hava sıcak. akşam da serinliyor. kocaman televizyon. güney afrika. futbol falan. güzel şeyler bunlar hep.
ama yoruluyorum arkadaş. maçlar bittikten sonra "ulan o kadar çalıştık, hani para?" dercesine gidiyorum yatağa. sırf vuvuzelanın yüzünden yemin ederim, insanı yoruyor, manyaklaştırıyor. bir yerden sonra duymamaya, hissetmemeye başlıyorsun ağrıyı zira beynin uyuşuyor. ibneler.
bugün mesaiye kalıyorum, celtics-lakers maçı var olm!
