Dönüp duran garip bir şey zaman. Tarih misliyle tekerrürden ibaret. Geçen bin dörtyüz yıllık bir dönem. Hadiselerin birbirini takip edişine sahnelik yapan, yüzünde çizgiler oluşmaya başlamış ihtiyar dünya. Zamanın ibresi bir iyiyi göstermekte, bir de dilimizin kötü demeye varmadığı biraz daha az iyiyi. Bir dönem aydınlık, bir başka dönem biraz bulutlu bir hava kaplıyor ortalığı. Bazen şaire "o nuru gönder ilahi, asırlar oldu" dedirtecek kadar sisli havalar. Tarihin şanlı devirlerinden birinin daha sona ermesiyle ortalıkta dolaşan gulyabaniler. Kış mevsimine benzer bir mevsim yaşıyor yaşlı dünya. Gözleri yaşlı dünya. Ve bu sonun sancılarıyla sarsılmış büyük bir yeryüzü parçası. Oturduğu yerden dünyaya huzur dağıtanlar yok artık. Çakal sürüleri leş peşinde. Etraf kararabileceği kadar karanlık. Sonrası ışık olacak muhakkak. Artık vuslata çeyrek var.
