etrafta kimseler yokken koşa koşa gelip çarpan, ayağa kaldıran, elleri arkaya bağlayan, başı öne eğdiren, insan piskolojisini baştan sona kaplayan duygusal karmaşadır. bazı pişmanlıklar vardır ki, zaman ve mekan kavramı yoktur onlarda. durduk yere gelip başınızın üstüne konan kargadan farksızdırlar, öylesine uzun ömürlü ve ağırdırlar ki yerinizde duramazsınız. onları kaçırmak için bir ileri bir geri manevra yapmak gereklidir. şarkılar söylenir, sigaralar yakılır, uzun yürüyüşler yapılır ama bunlar hep voltalıdır. bir yere oturmak yada birkaç saniye durmak çok zordur. her neyse hayat devam ediyor, pişmanlıkların bile bir tadı oluyor zamanla, vay be dedirtiyor.
şimdi hatırlamaya çalışıyorum da pişmanlıklarım kuş olmuş, hafızam boş bir kuş yuvası gibi. zaman yine en büyük dertlerin doktoru oluveriyor, hemşiresi yok.
genellikle yanlızlık anında, sol tarafınızda garip bir sızı ve beyninizde bi ton soru ile gelen pişmanlıktır. düşününce çözemeyeceğimiz için gereksiz yere volta atarız. volta atınca çözülseydi zaten hiç bi sorun kalmazdı.
öğlen 12 de sınavdan çıkmışsındır. gün boyu arkadaslarınla gezer, yer, içersin, gülersin. sınavın kötü geçtiği hiç aklında yoktur. ama gece 10 11 gibi eve gelirsin herkes yatmıştır. evde kimse seni iplemez kimse senin geldiğini duyup oğlum sınavın nasıl gecti demez. balkona çıkarsın bi sigara yakarsın o an düşünürsün işte ben bugün ne yaptım benim hayatıma yön verecek olan sorulara ne yanıt verdim. ayağa kalkarsın başlarsın evin içinde volta atmaya , dolanmaya. gece 3 olmuştur 4 olmuştur hala uykun yoktur sabah ezanı okunur sen hala ayaktasındır. güneşin doğmasıyla her şey eski haline döner dışarı çıkarsın gezersin dolaşırsın.
