Vogue Türkiye çok güzel bir şey yapmış. Yardım kampanyası kapsamında takipçilerini UNICEF Türkiye’ye bağış yapmaya davet ediyor ve herkesin buna destek vermesini istiyor. Ünlülerin “Fashion Unites for Türkiye” tişörtleriyle çekimlerinin sosyal medya hesaplarından paylaşmalarını istiyor. Hepimiz bu kampanyaya destek verebiliriz bence. Çok güzel bir çalışma olmuş. Tebrik ederim böyle güzel düşünce için. Depremzede çocuklarımız için her şeyi yapmaya hazırız. Önceliğimiz her zaman onlar olmalı. iyi ki varsınız.
severek takip ettiğim, beğendiğim moda dergilerinden biri. bu derginin kapağında türk mankenlerin, oyuncuların, şarkıcıların fotoğraflarını göremezsiniz. sadece scarlett johanson, monica bellucci, penelope cruz gibi hollywood ünlüleri ile emily didonato, laetitia casta gibi uluslararası modellerin fotoğrafları bu derginin kapağında yer alır.
unutulmak üzere olan dergidir. yaptığı çıkışı sürdüremeyip belli kadın dergileri gibi belirli bir zümre/sosyal çevreye ilinti kalıp göbeği bağlanmış, farklı olgular ile yaratıcılıktan öte klasik türk mantığıyla copy paste(çeviri diye geçmekte)'dir.
milyonlar satan bir dergi hala yaratımıyoruz. bir de bunun eğitimini alıp lüks iş merkezlerinde istanbulun geniş silüetine bakarken, lüks mekanlarında yemek yiyip dalga gecerken unuttuyorlar aslında;
bugün ne giydim adlı köşelerinde acun ılıcalı'nın metresini hemi de moda tasarımcısı diye tanıtıp, konuk ederek neyi hedeflediklerini çözemediğim sözde moda dergisi. listedeki diğer kadınlar baya utanmışlardır heralde bu durumdan!
kavga anında ortalarda bulunmaması gereken, yarısından fazlasını reklama ayırmış dergi.
eylül sayısını yolda gördüğünüz herhangi birine atmanız halinde o kişi ölür, valla ölür.
Hüseyin çağlayan'ın özenti türkçesiyle tanıttığı gıcık dergi reklamı. Hayır, harfleri yuvarlayınca daha mı sofistike oluyor, daha avrupai mi gözüküyor? Önce türkçe'yi doğru dürüst konuşacaksın, sonra hava atacaksın.
hüseyin çağlayan ile lansman yapmak iyi fikir olsa da "bence vöööğğk içimizdeki vahşinin intiharı" vb cümleler kurdurtarak bizlere "lan bu vogue da ne menem bir şey" dedirtmemiştir. bir de serdar erener lansmanını yapıyor, nil karaibrahimgil 2 sayfa çarşaf çarşaf post-evlilikte dahi sevgilisine ne kadar aşık olduğundan fakat onun parasının bir dirhemine dokunmayacağından hala özgür bir kadın olduğundan falan bahsediyor. oluyor böyle şeyler işte ne de olsa (bkz: burası türkiye burada her şey olur).
ülkeye hiç bir artısı olmayacak sadece etrafta moda adına daha çok abuk sabuk giyimli insan göreceğimizi sağlayacak ve distributerinin cebinin daha çok şişmesini sağlayacak dergi.
562 sayfalık ilk sayısını* elinize aldığınızda 'oha! adamlar ne dergi yapmışlar, tuğla gibi' deseniz de eve gelip sayfaları çevirdiğinizde, o tuğlanın ilk 88 sayfasının reklam, kalan 474 sayfanın da ikisinden birinin reklam olduğunu görmenizle hayal kırıklığına uğratan dergidir. reklamlarının ne kadar abartıldığını anlayabilmeniz adına, içinde bulunan lc waikiki reklamını söylemek yeterli olacaktır. bu çerçeveden bakıldığında türkiye'de yayınlanan sıradan bir kadın dergisinden tek farkı aşkölçer testlerinin olmayışıdır.
bir kaç yıldır italya, fransa ve ingiltere yayınlarını takip ediyorum. türkiye'de yayınlanacağı haberine çok sevinmiş ve bir o kadar korkmuştum. ilk sayısını alıp şöyle bir göz gezdirince korktuğum başıma geldi. üşendiğim için 562 sayfa ve kapaklardaki reklamları saymadım. 89 sayfalık reklamdan sonrası karşıma çıkan içeriği atlayarak okumaya başladım. bu arada korkamayın bir sonraki sayı bu kadar kalın olmayacak. neyse reklamlardan bu kadar korkmaya gerek yok, kısa bir değerlendirme yapmak istiyorum.
öncelikle künye ve parti sayfalarında bir kaç arkadaşımı görmek beni çok mutlu etti. yurt dışı yayınlarında hiç bir arkadaşımı görememiştim, çok sevindim. *
"en vogue" sayfaları marka ve fiyat aralığı bakımından oldukça başarılı olmuş.
"detay" sayfalarında kişisel ev elektroniği ve modanın aynı kompozisyonda kullanılmasını hiç doğru bulmadım.
"buluşma" sayfasına resmen hayran oldum. 90'lı yılların en favori mankenleri, fotoğrafların renkleri, mekanlar, giysiler, aksesuarlar ve mobilyalar... çekimlerde kullanılan ahşap sandalye, leica m6, sürat teknesi, tencere ve örme sepet beni benden aldı. 90'lı yıllardan kalma moda ancak bu kadar güzel kurgulanabilir.. ece sükan ve konsepti oluşturan ekibi tebrik ediyorum.
ünlü tasarımcıların yeni kreasyonları, yerli tasarımcıların kreasyonları ve moda düyasında olan biten hakkında yazılan haberler tatmin edici. yakın zamanda aramızdan ayrılan ünlü modacı alexander mcqueen için üç beş satır yaz yazılması ve bu yazının son sayfaya atılması ise çok yanlış. son olarak koton, saray halı, lc waikiki, adil ışık, journey ve ipekyol reklamları derginin imajını zedelemiş...
ilk sayısı yanda taşınmayacak kadar ağır olup tam 562 sayfadır ve içindeki taş gibi mankenlerden olsa gerek dediğimiz dergidir.
(bkz: taş yerinde ağır)
türkiye'deki yozlaşmışlığı gözler önüne seren bir olaya imza atmış sayfalar bütünü.
neymiş efendim, bu dergi ilk defa türkiye'de çıkacakmış da insanlar kuyruğa girmiş almak için. bunun haberini yapıyorlar.
alın işte yozlaştığımızın bir kanıtı daha. kan verilecek, organ bağışlancak desen sıraya girmez bu iki yüzlüler. ama mevzu moda olunca annesini bile becerir bunlar modanın!
bu akşam elime geçen ve otuz sayfalık reklamların ardından editör yazısına ulaşılabilen dergi. nil röportajı çok garip olmuş ilk sayı için ve bir de ne işi olduğunu bilmediğim bir nihat odabaşı. 500 küsür sayfalık, yolculuk dergisi. ileriki sayılarını merakla bekliyeceğiz.
