bu mart ayında piyasaya çıkacak olan moda dergisidir. fiyatı diğer moda dergilerinden daha uçuk bi rakamda olacağı söyleniyordu ama 8 liraymış.
edit: dün akşam gittim aldım. oturdum bakalım ne varmış ne yokmuş diye. büyük bi heyecanla açtım. ve 10 dakika sonra kapattım. çünkü okuyacak yada bakacak bi şey yok yahu. bu muydu yani? bunun aysını türkiye'deki diğer moda dergileri de çıkarabiliyordu. aralarındaki tek fark vogue türkiye'de "10 adımda aşk rehberi" gibisinden ahmakça şeyler yok.
kusura bakmasınlar ama ilk sayısı, vok gibi olmuş!
"ve vogue modayı yarattı" cümlesiyle "ve tanrı kadını yarattı"yı aklıma getiren***,ABD yapımı bir dizi olan The Hills'ten beridir adına aşina olduğum dergi.
dünyanın en elit kadın-moda dergilerinden birinin türkiye baskısıdır. mart 2010 da ilk baskısı çıkmıştır. türkiye'de şimdilik ntv grubundan çıkmaktadır. dergi maliyeti ancak reklamlarla sübvanse edilebildiğinden tabiki bolca reklam barındıracaktır. tabiki bu çok hoş birşey değildir.
ve vogue modayı yarattı... vogue türkiye, nihayet.. gibi bir sloganla hiç ilgi alanına girmeyen insanları* bile nedenini bilmeden heycanlandıran,sanki aman nihayet geldi de dertler bitti hissiyatı uyandıran dergi.ama hakkını yemeyelim dikkat çekici ve güzel reklam filmi.hüseyin çağlayan'ın reklam filminde modanın tanımını sevdiğinizden nefret etmekle, nefret ettiğinizi sevmek arasında bir zihin oyunu... gibi kulağa ve beyne çok güzel hitap eden bir cümle olarak yapmıştır. üzerinde biraz düşünüldüğünde aslında çok fazla da birşey söylemediğini anladım. bazı şeyleri biraz fazla mı büyütüyoruz? yoksa çok büyük olduğu için göremiyor muyuz? arasında bir zihin oyununa gark oldum vallahi.
bu akşam elime geçen ve otuz sayfalık reklamların ardından editör yazısına ulaşılabilen dergi. nil röportajı çok garip olmuş ilk sayı için ve bir de ne işi olduğunu bilmediğim bir nihat odabaşı. 500 küsür sayfalık, yolculuk dergisi. ileriki sayılarını merakla bekliyeceğiz.
türkiye'deki yozlaşmışlığı gözler önüne seren bir olaya imza atmış sayfalar bütünü.
neymiş efendim, bu dergi ilk defa türkiye'de çıkacakmış da insanlar kuyruğa girmiş almak için. bunun haberini yapıyorlar.
alın işte yozlaştığımızın bir kanıtı daha. kan verilecek, organ bağışlancak desen sıraya girmez bu iki yüzlüler. ama mevzu moda olunca annesini bile becerir bunlar modanın!
ilk sayısı yanda taşınmayacak kadar ağır olup tam 562 sayfadır ve içindeki taş gibi mankenlerden olsa gerek dediğimiz dergidir.
(bkz: taş yerinde ağır)
bir kaç yıldır italya, fransa ve ingiltere yayınlarını takip ediyorum. türkiye'de yayınlanacağı haberine çok sevinmiş ve bir o kadar korkmuştum. ilk sayısını alıp şöyle bir göz gezdirince korktuğum başıma geldi. üşendiğim için 562 sayfa ve kapaklardaki reklamları saymadım. 89 sayfalık reklamdan sonrası karşıma çıkan içeriği atlayarak okumaya başladım. bu arada korkamayın bir sonraki sayı bu kadar kalın olmayacak. neyse reklamlardan bu kadar korkmaya gerek yok, kısa bir değerlendirme yapmak istiyorum.
öncelikle künye ve parti sayfalarında bir kaç arkadaşımı görmek beni çok mutlu etti. yurt dışı yayınlarında hiç bir arkadaşımı görememiştim, çok sevindim. *
"en vogue" sayfaları marka ve fiyat aralığı bakımından oldukça başarılı olmuş.
"detay" sayfalarında kişisel ev elektroniği ve modanın aynı kompozisyonda kullanılmasını hiç doğru bulmadım.
"buluşma" sayfasına resmen hayran oldum. 90'lı yılların en favori mankenleri, fotoğrafların renkleri, mekanlar, giysiler, aksesuarlar ve mobilyalar... çekimlerde kullanılan ahşap sandalye, leica m6, sürat teknesi, tencere ve örme sepet beni benden aldı. 90'lı yıllardan kalma moda ancak bu kadar güzel kurgulanabilir.. ece sükan ve konsepti oluşturan ekibi tebrik ediyorum.
ünlü tasarımcıların yeni kreasyonları, yerli tasarımcıların kreasyonları ve moda düyasında olan biten hakkında yazılan haberler tatmin edici. yakın zamanda aramızdan ayrılan ünlü modacı alexander mcqueen için üç beş satır yaz yazılması ve bu yazının son sayfaya atılması ise çok yanlış. son olarak koton, saray halı, lc waikiki, adil ışık, journey ve ipekyol reklamları derginin imajını zedelemiş...
562 sayfalık ilk sayısını* elinize aldığınızda 'oha! adamlar ne dergi yapmışlar, tuğla gibi' deseniz de eve gelip sayfaları çevirdiğinizde, o tuğlanın ilk 88 sayfasının reklam, kalan 474 sayfanın da ikisinden birinin reklam olduğunu görmenizle hayal kırıklığına uğratan dergidir. reklamlarının ne kadar abartıldığını anlayabilmeniz adına, içinde bulunan lc waikiki reklamını söylemek yeterli olacaktır. bu çerçeveden bakıldığında türkiye'de yayınlanan sıradan bir kadın dergisinden tek farkı aşkölçer testlerinin olmayışıdır.
ülkeye hiç bir artısı olmayacak sadece etrafta moda adına daha çok abuk sabuk giyimli insan göreceğimizi sağlayacak ve distributerinin cebinin daha çok şişmesini sağlayacak dergi.
hüseyin çağlayan ile lansman yapmak iyi fikir olsa da "bence vöööğğk içimizdeki vahşinin intiharı" vb cümleler kurdurtarak bizlere "lan bu vogue da ne menem bir şey" dedirtmemiştir. bir de serdar erener lansmanını yapıyor, nil karaibrahimgil 2 sayfa çarşaf çarşaf post-evlilikte dahi sevgilisine ne kadar aşık olduğundan fakat onun parasının bir dirhemine dokunmayacağından hala özgür bir kadın olduğundan falan bahsediyor. oluyor böyle şeyler işte ne de olsa (bkz: burası türkiye burada her şey olur).
Hüseyin çağlayan'ın özenti türkçesiyle tanıttığı gıcık dergi reklamı. Hayır, harfleri yuvarlayınca daha mı sofistike oluyor, daha avrupai mi gözüküyor? Önce türkçe'yi doğru dürüst konuşacaksın, sonra hava atacaksın.
kavga anında ortalarda bulunmaması gereken, yarısından fazlasını reklama ayırmış dergi.
eylül sayısını yolda gördüğünüz herhangi birine atmanız halinde o kişi ölür, valla ölür.
