Aylardan haziran derece 33 leri zorluyorken zaman eti kemik geçiyor. Yani güneşin tam tepeden vurduğu anlar. marketin içi ise püfür püfür, yeni alınmış olan ve kurulumu adama ecel terleri döktüren pervane sayesinde. bakkala gelen oh be hayat işte bu diyerek hemen bir su istiyor, bakkal ise dolaba su yetiştirmek derdinde; çünkü millet susuzluktan kırılmak üzere. Zaman su olmuş olsa içecek halk o derece bir sıcak, öyle pis bir nem hakim havaya...
Nurcan Hanım dışarı iki nefes almaya çıkıyor, ilk sigarasını yakıyor ve karşı kaldırımda sere serpe uzanmış kediyi izliyor. oh hayvana bak güneşin tadını çıkarıyor vallahi derken kedinin yanından geçen ve kediyle hiç oralı olmayan köpeğe bakıp breh arkadaş dünyanın haline bak köpek kediyi umursamıyor diyerek bir nefes daha çekiyor sigarasından. Sokakta koşturan veletleri izliyor; çocuklar beşerden 10 kişi, ikiye ayrılmış sözde mahalle maçı yapıyorlar... Onları izlerken kendi oğlunun çocukluğu gözlerinin önüne geliyor. Hani şu tasolu dönemler, bilyelerin kıymetli olduğu, gazoz kapaklarına verilen değerin hayli yüklü olduğu zamanlara dalıyor. Gülümseyerek bir sigara daha yakıyor. ketildan sıcak suyunu alıp hazır kahvesini yaparak içiyor bu üçüncü sigarasını...
Küçük kız çocuğu bakkala geliyor ve iki sakız alıyor sulugözlerden. Çiğnedikçe gözleri sulanıyor ama çiğnemekten müthiş bir keyif aldığı her halinden belli. Ona özenen mahalle maçı yapan kızanlar da bakkala gelip sakız alıyorlar, içlerinden biri çaktırmadan iki tane cep yapıyor. Diğerleri ise ona göz yumuyor; bakkal teyzelerinin onların bu yaptığını görmediğini zannederek. Çocuklar gittikten sonra açıyor defterini yazıyor bakkal, Kubilay 2 sakız diye not düşüyor. Babası gelir ne de olsa diyerek. bu kapçık ağızlı da sopa yemekten bıkmadı diyerek TV yi izlemeye dalıyor...
O sırada tv dolabının altından ağır aksak bir fare farımış bir halde yürüyor. Hani bir kedi kovalasa kaçmayacak, gel ulan kapışalım diyecek bir ağırlıkta ilerliyor. bakkal ise öğleden sonraki program kuşağına dalmış seyir yapmakta.
Ertesi gün sabah siftahını yaparak temizliğe koyuluyor bakkal teyze ve dolaptaki bitmiş suların yerlerine yenilerini koymak üzere en alttaki rafları öne çekip ardındaki suları almaya girişiyor. Ancak dikkatini çeken bir şey var, yerde pembeyle kırmızının karışımı olan jiletin kâğıt parçaları var. Allah Allah diyerek suları alıyor ve süpürgeyle alt rafı süpürüyor, tekrar raflarını düzene koyarken bir bakıyor vişneli pop kek lerin iki tanesinin kıç kısmı delinmiş. Gülümseyerek: "baksana sen şu sıçanlara canları bu sıcakta kek çekmiş, neyin kokusuna geliyorlar bilmem ki" diye iç geçiriyor ve adımlarını sert sert yere vurmaya başlıyor. Hemen hemen iki dakika bu işi yapınca bir bakıyor tv dolabının altındaki fare aheste aheste yürüyerek dışarı çıkıyor. Ohh karnını da doyurdu paşamız sallana sallana gidiyor hadi yürü git işine diye konuşuyor bakkal kendi yalnızlığında fareyle. çok yaşamaz bu, bu gidişle diye üzülerek bakıyor fareye sebepsiz.
O sırada prenses diye sevdiği Nazlı bakkala koşar adım geliyor, çitosların altında fare gördüğünü heyecanlı bir dille anlatıyor bakkal teyzesine. bakkaldan çıktıktan sonra mahallenin diğer çocuklarına da anlatmayı bekliyor sabırsızca... ama günlerden Pazar ve herkes evde. öğlene doğru çocuklar sokağa çıkıyor yavaştan, ve nazlı tüm çocukları etrafına toplayarak hararetli hararetli fareyi anlatmakta: "kolum kadardı" diyor "beni gördü, bir baktım ona senden korkmuyor çirkin dedim anladı herhalde usul usul dondurma dolabının altına kaçtı" diyor. Kubilay ise: "ya dondurmaların arasına girerse" derken bir kedi çıkıyor piyasaya ağzında yaşlı fare, çöp kutusunun oraya gidiyor nedensiz. bırakıyor fareyi ve dönüp gidiyor. çocuklar şaşkın, nazlı işte orda diye haykırıyor oydu oydu diyerek. Bakkal teyzeleri ise olanları izleyerek çocuklar yaklaşmayın diye seslenip eline faraş ve küreği alarak iğrenerekten de olsa fareyi çöpe atıyor. Keklerin yanına...
