insanın içine oturur. içinden kalkmaz. notlar asılmıştır. gidip adını ararsın. yukardan aşağıya doğru okursun: 70, 80, 90, 50, 60, 40 felan derken bir bakmışsın adının karşısında 20. bi daha bakarsın, lan bi yanlışlık mı var dersin. o esnada hoca gelir. " neye baķıyorsun 2 saattir 20 evladım" der. gülmeye başlarsın. sonra " nasıl ya hocam bir sürü şey yazdım bi yanlışlık olmasın " der gibi bakarsın, anlamış gibi hemen " 10 puan da fazladan verdim" demez mi. hocanın yerine utanıp oradan gülerek uzaklaşırsın. utanıp uzaklaştım abi resmen. halbuki atar yapacaktım. ortalamanın neresini bulduysa koydu. ama sinirden mi neyden bilmiyorum gülerek uzaklaştım.
başarıdır. sahibinin gurur duymasından ziyade kendisine hakaret "etmemesi" gerekir. neticede bölümü okumak için dünyanın zor sınavlarından birisine girip hak kazanmıştır. akademik "ezberi" konusunda sıkıntı yaşamıştır belki, sevgilisi adet görüyordur canı sıkılıyordur belki....
"sıkıntı etme çok kardeşim" denilip teselli edilmedir. üniversitenin uzaması kötü bir olay değil, "en iyi derslerdendir."
Sınıf ortalamasına göre yorum yapılacak durumdur. Mesela bizim vergi hukuku Sınavı'nda ortalama 18 di. Bir suru 02 vardı. O sınavda 20 ustu almak başarıydı mesela.
