memleketimdir. orada hiç yaşamamış olmama rağmen, kendimi en ait hissettiğim yerdir dünyada. umarım daha çok uzun yıllar köyleri keşfedilmez, hep o modernliğe yakın ama bakir haliyle kalır.
haftası geldiğinde, zombileştiren, 8 hafta boyunca ışıl ışıl boyalı boyalı gördüğümüz arkadaşlarımızın makyajsızlıktan muzdarip olduğu, eski bir kullanıma ve aslında farklı bir derinliğe~~ sahip olan bir kelime.
(bkz: )ne derinliği olcak amk
hey gidi... bir zamanların kabusuydu. günde üç tane olurdu. bir de misal mantık gibi bir sınavdan kültür tarihi gibi bir sınava koşuşturduğunuz bi o kadar ilginç ve ard arda olan tarzları da vardı bunların.
üniversite öğrencilerinin öğrenci olduklarını anladıkları, okuldaki derslerinden bihaberken, yumurtanın da dayanmasıyla derslerinden haberdar oldukları ve hatta elim elim ders notu arayıp, fotokopi çılgınlığı yaşadıkları zamanlardır.
Kırklarelinin 12-13bin nufusa sahip şirin ilçesi.
Girişte gülümseyin vizedesiniz yazısı ile hakikaten gülümseten insanı samimi, sıcak ve yardımsever yerleşim yeri.
Kıyıköy gibi güzel kasabaya sahip olan Vize, geçmiş yıllarda daha bizansın bizans olmadığı dönemlerde başkentlik dahi yapmış ve lüleburgaz dahi vizeye bağlı imiş. Vize kalesi güzeldir, kalenin yerinde şimdi kale isimli lokanta vardır.. Şehrin logosu kale ile birleşmiştir.
Çerkezköy - Saray , Lüleburgaz - Ahmetbey, Kırklareli - Pınarhisar istikametlerinin 3. durağı konumuda olan kentin bayırları deve bağırtan cinstendir..
telafisi olmayan sınav çeşididir. sabah sabah telefonun azizliğine uğrayıp sınava geç kalınmış ve girilememişse ya da girildiği halde kötü geçmişse ve sonuçta kötü not alınmışsa finali de bütü de bi boka yaramaz.
