viyana çevresi felsefe tarihinde çeşitli adlarla anılır. moritz schlick kurar. ekolün çoğunu bilim adamı, matematikçi ve çok az da felsefeci oluşturur. üyelerin çoğu viyana ve çevresine kaçmak zorunda kalmış. matematiği ideal disiplin olarak ele alırlar, matematiğin kimliğini felsefeye aktarmaya çalışırlar. en büyük sistemcisi carnap en büyük propagandacısı neurath tır. waisman, frank, wittgeinstein(felsefenin ilk döneminde özellikle), hans reinchenbach, hampel, ayer, Quine(son büyük pozitivist olarak değerlendirilir)... 1936 da sona erer, viyana çevresi dağılır.
başlıca kaygıları bilimi metafizikten ayırmak, bilimsel ölçümleri oluşturmaktır.
felsefe tarihinde viyana çevresi olarak adlandırılan bu ekolün temel görüşü doğrulabilirlik ölçütüdür.
pozitivizmin metafiziğe karşı ilk tepkileri ortaçağ ve daha öncesine gidilebilir. metafiziği ayırt etmek için
bir doğrulanabilirlik ölçütü sunarlar. şöyle formüle edilir: bir önermenin doğruluğunu belirleme olanağı yoksa
önermenin bir anlamı yoktur (waisman). yani bir önermenin anlamı onun doğrulama yöntemidir.
