çocukken aklımda kalan en büyük hayalkırıklıklarından biridir bu. 18 vitesli bisiklet alırsın 1,2,3,4,5,6 ama yok işte 7 yok. üzülürdüm ben o an. o olmayan viteslere geçmek isterdim. vitesi 13' e almak isterdim mesela ama lanet matematik izin vermezdi buna. gerçi kendimizi avutmanın bir yolunu da bulmuştuk aslında o da şu;
-kaçıncı vitestesin abi?
+dörtteyim
-abi 1' in 4' ündesin ama. 2' nin 2' sine tak bak öyle dört daha güzel oluyor
+harbi lan düşünmedim ben onu.... evet ya daha güzel böyle. belki de 7 budur işte.
enee bu benim pisikletim. babiş 18 vites neyine yetmiyor demişti bana, nasıl da üzülmüştüm 21 viets olmadığı için. oysa babam bilseydi mahallenin veletlerinin bana hava attıklarını o zaman alır mıydı acaba.
