aslında hemen oracıkta, azıcık bile sorgulamadan, kuytularda empati kurmadan yargılanmaması hatta yadırganmaması gereken liselidir.
vites kolu dediğimiz, yeri gelince şanzımanı dağıtacak kadar etkili, hızlanmaya ve yavaşlamayı sağlayabilen, tomatik versiyonları da bulunan aslında vites geçişini kumanda etme saikıyla kare desenli, oduncu gömlek giyen mühendisler tarafından yapılmış çubukumsu bir şey. ben bunu arçelik yazılım ve donanım birimi kilit elemanı olan
sanki ise, bir edat ya da yeri gelince zarf tümleci olan, daha ziyade tereddüt belirten bir şey. ney? şey işte amk. hede hede.
beyliboy ise, bir sevgi sözcüğü, bir şefkat belirtisi biiyle bir sevgi kumkuması, tarık müşkülpesenti. daha net bir anlatımla, bebeğim kelimesinin zamanla evrilerek son halini almış durumu. tabi belirtmek gerekir ki yuniseks bir ifade. kadın da erkek de giyebiliyor.
tüm bunları aynı potada erittiğimizde, araba kullanan ve dırayving lisansı olan, sevgilisi tarafından beyliboy olarak çağrılan bir beybiliboyun bites kolunu azcık denişik tutması hayatın olağan akışına çok da aykırı gelmiyor bana. olur yani, adam vardır üstünde elbisesi yoktur, üstünde elbisesi olan adam da vites kolunu değişik tutuoyrdur. ben görüyorum aga. normal!
haaa şu da var ki; davasında sonuna kadar da haksız beybiliboydur! beybiliboy, beybiliboy! kendine gel artık. adam gibi, efendi gibi 2 rekat arabanı sür ve gitmen gereken yere var. sen niye affedersin yaaaaaarrraaak tutar gibi bites kolu tutuyorsun? yanındaki adam, hanım kız ben işin cinsiyet boyutunda değilim artık kim varsa sana hallenmez mi? seni iğfal etmez mi? ondan sonra gelip ağlarsın bana beni şöyle tokmakladılar, böyle ayıkladılar diye. yapma beybiliboy yapma. çeki, düzen. yeter da!..
