bir neslin hiç yaşamadığı çaresizlikleri yaşadık. bir anda hayatımız değişti.
keskin bir geçiş oldu, temelleri sarsıldı hayatın ve bu tüm dünyada oldu.
virüs eşitlikçi sanırım, neyse o değil konumuz.
virüsün kısıtlamaları sayesinde , normalde fark etmediğimiz bir çok şeyi fark ettik.
eller cepte sokaklarda gezmek bile büyük bir lüksmüş meğerse...
sizlere neleri fark ettirdi, paylaşın, kalbimiz cız desin.
virüs olmadan hasta olunmayacağını fark ettirdi. zaten biliyordum ama aklımda hep soğuk ile hastalık alakalı mıdır sorusu vardı.
sürekli hasta olmaya başlamıştım. coronadan önce bağışıklık sistemimde bir sorun arıyordum. meğer sorun; toplu taşımada tutunduktan sonra ellerimi ağzıma yüzüme sürmekmiş, insanlar ile yakın mesafeden iletişim kurmakmış, dezenfektan kullanmamakmış, el temizliğine dikkat etmemekmiş. neredeyse 1 senedir hasta olmuyorum.
insanlar okadar pis ve kokuyorlardıki şimdi herkesin elinde bir kolonya sürekli elleri yıkama şahit olduğum bir kişi var kokudan adamın yanına yaklaşılmıyor du.
insanlar mutsuz, çünkü ayağa kalkmaktan korkuyorlar, bu yüzden de dünya, hesabı sorulamayan ahların katran gibi kanayıp cümlemizi pişirdiği koca bir cehennem kazanı.
hayatimda bir kez bile “sukurler olsun disari cikip gezebiliyorum, yeni yerler gorebiliyorum. “ dememistim. acayip buyuk bir luksmus. insan bazi seylerin degerini elinden alinmadigi muddetce bilemiyor.
taraftarsız maç izlemek ne ezıyetmıs
bı cafede cay sıgara keyfı yapmak dunyanın en guzel duygusuymuş
kafana göre cıkıp sokaklarda gezıp tozmak ne buyuk nımetmıs.
