şanlıurfa'nın bir ilçesidir. şanlıurfa il merkezine 90 km uzaklıktadır.mardin iline bağlı kızıltepe ilçesine 70 km uzaklıktadır.Yüzölçümü 1843 km2, rakımı ise 620 m dir.ilçenin çevresi tarlalar ile çevrilidir.şelengo adı verilen bir meyvenin türkiye'de yetiştiği tek yerdir.ilçede kebap kokusu hakimdir. et yemeklerinin ve kebapların çok güzel yapıldığı bir ilçedir.
alkollü içecekler bulmakta sıkıntı yaşayabileceğiniz; askerliğimin oryantasyon kısmını geçirdiğim; hiç ama hiç sevmediğim ve eğer orası il olacaksa bizim köyün de yakın zamanda il olması gerektiğini düşündüğüm şanlıurfa ilçesi. tek modern yapısı belediye binasıdır ki onun açılışına da kimler gelmiştir kimler * ...
yeşil kartı olmayan adamın hakketten fakir görüldüğü, yeşil kartın kimlik gibi taşındığı, sırf sosyal aktivite olsun diye hastaneye gidildiği, suriyeden gelen çöl fırtınasıyla zaman zaman gökyüzünün kırmızıya büründüğü, sıfır bir araç aldıktan bir kaç ay sonra aracın bütün civatalarının gevşediği, şanlıurfaya 90 mardine 90 km uzaklıkta, güneyinde suriye sınırı, kuzeyinde karacadağ ve diyarbakırın bulunduğu, bir koyun için 10 adamın öldüğü barışmak için 100 koyunun kesildiği bir ilçe..
1. hudut taburu 4. hudut bölüğünde 5 ay 5 gün askerlik hizmeti gerçekleştirdiğim, oryantasyon çavuşu olduğum ilginç şanlıurfa ilçesi. nüfusu 120bin civarında olmasına rağmen en gelişmiş caddesi 1 km yi aşmayan ve en büyük kavşağı sitelerde bulunan süs havuzlarından olan, kürt nüfusunun yoğun olduğu bir yurdum ilçesi. çarşıda onur ciğer diye bir yer vardı, harika ciğer dürüm yapardı...
edit: 29 mart 2009 yerel seçimlerinde oradaydım, dtp'nin kazandığı olaylı seçimler sonrası, tüm gece silahlı kutlamalar yapıldı. sabaha kadar teyakkuz halinde olmamız bir yana adamlarda tüm taburu yok edecek cephane mevcutmuş, zira yerel halkta izli mermi dahi var.
bendenizlerin doğup büyüdüğü, sokaklarında misket oynayıp, topaç çevirip, tepside mahalle mahalle dolaşıp halka tatlı sattığım, memleketimdir. ayrıca son 5-6 yılda viran değildir.
3 aydır yaşadığım 177bin nüfuslu orta halli bir güneydoğu şehri. şehir tarihi ipek yolu ile ikiye ayrılıyor, bunlardan "yenişehir mahallesi" memurlara, adını anımsayamadığım diğer taraf ise yerli halka ait. zorunlu hizmetin yapılabileceği ideal yerlerden biri. kürt nüfus fazla fakat gayet medeni bir yaşam tarzları var. buralar bildiğiniz duyduğunuz gibi değil yaşayıp görmek lazım...
ilk görev yerimdir. ikinci senemde beni okul müdürlüğüyle müşerref etmiş memlekettir. bakmayın hiç fiyakalı değil. neyse efendim. varsa burada görev yapan yazar arkadaş falan toplanıp vitamin kafe'de veya pasaport'ta veya dilan'da veya kazım ekinci'de çay, çekirdek yapabiliriz.
