ömrü ıstırap içinde geçmiş büyük ressam; geceleri sabaha kadar kitap okur, sabahın ilk ışıklarını yakalayıp resim yapmak için kendini dışarı atardı... ancak ömrünün sonuna doğru blr kaç eseri az da olsa para etmiş, ömrü boyunca kardeşi ve bir kaç kişi haricinde kimseden itibar görmemiştir...
neredeyse tamamiyle vicdandan ibaret bir adamdır; delicisine sevdiği fakat ailesi ve kendisinden ret cevabı aldığı kee voss’un önünde elinden et kokusu gelene kadar mumun üzerinde tutacak kadar tutku sahibidir. geceleri sabahlara kadar durmadan bütün büyük eserleri okurken diğer yandan acı çeken insanlar için kalbi parçalanırdı. blr ara ücretsiz olarak maden işçilerine papazlık yapmış ve sokakta kalmış blr hayat kadını ile çocuğunu evine alıp senelerce bakmıştır...
kendi hâline bakmaksızın devamlı başka insanların acıları hakkında ızdırab duyardı...
ressamlığının yanı sıra, sanat bahsi üzerine de mühim tesbitleri vardır ve kardeşine yazdığı bu fikirlerin bulunduğu mektupları kitaplaşmıştır.
hastalığı, kulağını kesmesi vesair hususlar popüler kültür malzemesi olarak moku çıkartılmış vaziyette konuşulmakta olsa da, onun ne bir resim tenkidi ne de sanat bahsi etrafındaki bir fikri hakkında tahlil görememekteyiz; demek ki, onun, bugün “milyon dolarlık bir ressam” olması mühimdir, van gogh’un kendi ve sanatı değil!
ıstırapların adamı; evet, balzac’tan o çok sevdiği ve “sadece bu yeter” dediği cümledeki “fundalıklarda sessizce duran bir horoz gibi” yaşamış, bir kasabada, etrafındaki üç-beş kişinin yanında sessizce hayata gözlerini yummuştur.
ünlü ''ayakkabılar'' tablosuna heidegger ve derrida nın yaptığı sanat eleştrileri yapıtı ayrı bir boyuta taşır ki şöyledir.
heidegger : Ayakkabıların katılaşmış kaba ağırlığında, buz gibi rüzgârın yalayıp geçtiği tarlanın dümdüz uzayıp giden saban izlerinde zar zor ilerleyen adımların birikmiş direnci vardır. Deriye, toprağın nemi ve bolluğu sinmiştir. Tabanlarının altında, gelen akşamla tarla yolunun ıssızlığı uzanır. Ayakkabılar titreşen toprağın suskun çağrısıdır, olgunlaşan tahılların sessiz armağanıdır ve kış çökmüş tarlanın nadastaki tenhalığında anlatılmayan kendini inkarıdır. Bu gereç ekmeğinden emin olmanın şikayete varmayan kaygısıyla, ihtiyacı bir kez daha karşılayabilmenin söze dökülmeyen neşesiyle, yaklaşan doğumdan önceki titremelerle ve her yanı saran ölüm tehdidinin sarsıntılarıyla doludur. Bu gereç toprağa aittir ve köylü kadının dünyasında korunur.
derrida: işte buradalar. Ben başlayayım. Ayakkabılara ne olmuş? Hangi ayakkabılar? Kimin ayakkabıları? Ayakkabılar neden yapılmış? Hatta, bunlar da kim? işte buradalar, sadece sorular, hepsi bu.” diyerek eleştiri getirmiştir.
varlık sanatta van gogh ile birlikte ilk kez özle birlikte, fakat özü taklit etmeden kendini göstermiştir.
ben sizlerin gözünde neyim, bir hiçim. tuhaf biri, benden hoşlanmıyorsunuz biliyorum. sosyetenin içinde yeri olmayan ve asla da olmayacak olan ben-en dipteyim- biliyorum. pekalâ. öyleyse, demek istiyorum ki tüm bunlar doğruysa-ki doğru biliyorum- sizlere göstermek zorundayım; istenmeyen tuhaf bi adamın -bir hiçin- kalbinde neler olabileceğini göstermek zorundayım. sanatımla. bunu yapmak zorundayım ama kinimle değil asla! sevgimle. intikam arzumla değil asla! sevgimle.tüm sefaletimin, ızdırabımın derinliklerinde dahi sakin ve huzurluyum sanatımla. müziği duyabiliyorum ve saf harmoni. en izbe köşelerde bile görüyorum resimlerimi. yapabileceğiniz hiç bir şey yok.üzgünüm.zihnim karşı konulamaz bir ivmeyle sanatıma sürüklüyor beni elinizden bir şey gelmez ve öylesine iyiyim ki beni görmezden gelemezsiniz,üzgünüm.
not:birebir çeviri değil, benim anladıklarımdan ibaret.
yazdıklarımı biraz olsun ilgiyle okuyabilen arkadaşlar için 2 dakikalık pazar günü aktivitesi bırakıyorum. tek tek dm atarım yoksa izlemek zorundasınız maciek janicki'nin bu muhteşem animasyonuyla van gogh'un eserlerinin üzerinde kuş olup uçuyoruz bu kez de. vodka redbull eşliği şiddetle tavsiye edilir.
kestiği kulağını bir fahişe ye vermiştir.
ayrıca kulağını tedavi eden doktora hediye olarak doktorun portresini yapıp yollamıştır.
doktor o kadar beğenmiş o kadar beğenmiştir ki tabloyu tavus kümesine delik kapaması için yama yapmıştır.o kadar yani...
