Döne döne tırmanıp çıktığımız ve önce dürbünlü ile sokaktan geçen hırsızları indirip toplumsal adaleti sağlamaya çalıştığımız, sonra uzaktan kumandalı bomba ile jipleri sabırla bekleyip havaya uçurduğumuz otoparkın tepesidir.
Bizler sağduyulu vatandaşlar olarak şehrimizi pisliklerden temizleyip, yaşlı teyzeleri gaspçılardan korumaya çalışır iken vice city polisi bize saldırır, makineli ile seken kurşunların vice City halkına isabet etmesine sebep olurdu.
Sonra özel harekatçılar gelir, iş çığrından çıkar, helikoptere bazuka doğrultulur ve şehirde kaos hakim olurdu. Çatışmalar bitmek bilmez ve o bitik psikoloji ile rambo gerginliği konsantrasyonu yaşar, parmakların yorulup aspirine-nin tükendiği an hüzünle ruhumuzu teslim ederdik.
Çok zaman cinnet getirip çatıdan atlayıp kendimizi polislere yem edip ölmeyi bekledik. Bizler vice city'nin fedaileri idik.
