belki de "enayilik" derecesinde icra edilen iyiliklerin en yüce tanımıdır*. vicdanınızı tüysüz bembeyaz bir göte benzetebilirsiniz. yerde değerli eşya bulup "neyse almiyim şimdi günah belki sahibi gelip alır" dedikten sonra göğüs ile mide arasında bir yerde hissedilen enteresan bir histir. minibüste otobüste herneyse bir sürü oturan genç varken yaşlıya kalkıp sizin yer vermeniz aslında sizi enayi kılmaz.
işte o anlarda -etraftaki oturan geçlerin bakışlarının- "hahahaha şunun göte bak lan kelek karpuz gibi bembeyaz" diye haykırdığını duyar gibi olursunuz.*
