insani açıdan bakıldığında vicdani retçi olmak neredeyse kaçınılmazken militarizm açısından baksak bile bunu savunacak argümanlar üretebiliriz. ulan türkiye'de yaklaşık 800.000 asker besliyoruz, eşşek gibi bütçeler ayırıyoruz genel bütçeden, üzerine adam gibi denetlenmiyor... bugün üzerinde güneş batmayan imparatorluk denilen ingiltere'nin 100.000 askeri var sadece! bu adamlar mal mı! asker değil bedava iş gücü aradığınız için, vatan millet edebiyatı yapıp gencecik insanları 3 aylık eğitimle dağlara ölüme yollayabilmeyi garanti altına almak için, geri hizmetlerinize koşacak amele aradığınız için dayatıyorsunuz zorunlu askerliği! bu durumda zorunlu askerlikçiler vatansever vicdani retçiler hain oluyor öyle mi! yemişim böyle hainliği... sıkıysa askerlii gönüllülük esasına göre düzenleyin de vatanseverlik naraları atanlardan bile kaç kişi gidecek askere görelim hele bi!
askerlik açısından bakarasak kesinlikle geçmişimize saygısızlıktır, iyi niyeti var mı bilmiyorum ama varsa bile suistimal edilme potansiyeli yüksektir, yazık.
bu ülkenin ekmeğini ye, suyunu iç, askeri sayesinde güvende yaşa ama ülken için bir şey yapmaya gelince vicdani retçiyim diyip yan çiz. (bkz: hadi lan)
kız vermezler şeklinde tehdit edilen gruptur. yahu hacı bunu diyen adamların eğitim seviyesi, kitap okumuşluğu, hitabı, geliri falan iyidir yani.
ayıptır söylemesi 40 yıllık validenizi bile alır giderler.
herkesi kendinizle bir görmeyin ne olur.
hala dedesinin dönemindeki kurtuluş mücadelesi ile günümüzdeki para savaşını ayırt edemeyenlerle aynı havayı soluduğumuzu gösteren insani haktır.
senin devletin hangi ülkelerden silah ve savaş teknolojisi satın alıyor? a.b.d., israil, rusya değil mi? peki 30 yıldır bitiremediğin(!) terör örgütüne kim silah veriyor? yine aynı ülkeler. peki bu silahlar satılacak ve düşmanım dediğin ülkeler para kazanacak diye ölmek mi şehitliktir; yoksa namusunu, toprağını, annesini, karısını ve senin de dahil olduğun neslini korumak için kurtuluş savaşında kendisinden çok daha güçlü düşmanla yiğitçe savaşarak can vermek mi? ha bu arada o bahsettiğim yüz yıl önceki savaş görüp göreceğin* son topyekun savaştı. yani şu çağda ve teknolojide halkça savaşa katılma ihtimali vardır ve süper güçlere tekmeyle, tokatla, taşla, sopayla girişiz diyorsanız gerçekten siktirin gidin, kendinizi daha fazla acındırmayın. adamlar isterse tek düğme ile senin gibi 1000 tanesini hoplatabiliyor. hele bir de demezler mi sen gitme ben gitmeyeyim kim askere gitsin diye. ulan beyinsiz sen, ben polislik yapmıyoruz da polis mi kalmıyor bu ülkede? polisliğin de zorunlu olduğunu düşün bakalım. senin şu halinle veya alacağın 6 aylık eğitimle sağlayacağın asayiş 10 yıllık tecrübeye sahip bir polis memurununki ile bir olur mu? peki senin dış güvenliğin iç güvenliğinden daha mı önemsiz de askerliğin profesyonelleşmesini istemiyorsun.
günümüzde uygulanan zorunlu askerlik vatan değil devlet görevidir. acı ama gerçek. yani manisa'da, bartın'da, denizli'de, kastamonu'da orada burada aşçılık, şoförlük, yazıcılık, temizlikçilik yaparak vatanını korumak(!) dışında hakkari'ye, şırnak'a gidip teröristin teki tarafından öldürülürsen, istesen de istemesen de bunu vatanın için değil devletin için yapmış olacaksın. hani şu pkk destekçisi ülkeler para kazansın diye sana onların silahlarını kullandıran, pkk piçini bitirmeyen devletin.
askerlik de en az polislik kadar önemli bir iştir ve herkesin yapabileceği bir şey değildir. kaldı ki zorunlu askerlik insan hakları bazında genel geçer olarak angarya diye tanımlanıyor. bu konu ile ilgili uluslararası geçerliliği olan insan hakları evrensel bildirgesi'nin üzerinde bir doktrin varsa söyle biz de bilelim. zaten hükümetin de bu hakkı kendi isteği ile değil, aihm'nin zoruyla ve tehdidi ile gündeme getirdi ve şu olayı nasıl ranta çeviririm derken bedelli askerlik saçmalığını da araya sıkıştırıverdi.
vicdani ret çıkarsa yine gitmek isteyen askere gidecek. peki madem gitmek istemeyen sana göre hani ve şerefsiz ise o şerefsiz dediğin insanları, şereftir dediğin askerliğe nasıl layık görüyorsun? ya da sen bu hainlere(!) zorla mı vatan sevgisini aşılayacaksın? daha da önemlisi sen kimsin, ne boksun da onların neyi isteyeceklerine, neyi seveceklerine fındık kadar beyninle karar verme cüretini gösteriyorsun? davulla zurnayla askere gönderilen çocuklardan hangisi teskere gününü iple çekmiyor? şimdi deseler ki askerlik kalktı, isteyen gitsin isteyen kalsın, kışlalarda zorla tutulan bu gençlerden kaçı orada kalacak? bu nasıl gönüllülük peki? hala kendinizi kendi fikirlerinizle yönetemiyorsanız, başınızda mutlaka bir çoban olsun ve sizi zorla hizaya soksun istiyorsanız ve hala insani haklarınızın farkına varmak için kafanızı soktuğunuz kumdan çıkarmaya cesaret edemiyorsanız gidin size bu içinden çıkmaya bir tarafınızın yemediği her türk asker doğar, bir çocuğum daha olsa onu da gönderirim dogmalarını öğreten sahiplerinizin ayaklarının dibinde ya da annenizle babanızın arasında yatın.
görünen o ki uzun bi süre daha tartışılıcak olaydır. şahsen vicdani ret olayını şerefsizlik olarak nitelendirmek yanlış geliyo bana, tabi istifade edilmediği sürece, şöyle ki göt korkusundan askerliğini yapmak istemeyenler vicdani ret lafına sığınıp oh derse ki diyenler de çıkıcaktır, hiç olmasın öyle bişey daha iyi.
teröristlerle askerleri karşı karşıya getirenlerin, en insani duygu olan vatan kelimesini rant haline getirip insanların duyguları üzerinden ceplerini dolduranların, götlerini büyütenlerin bu kutsal kavramı kirletenlerin aynı adamlar olması, bu doğrultuda 1-2 aylık eğitimle dağlarda bitirilmek istenmeyen yapay düşmanların, çapulcuların peşinde koşup canını ortaya koymanın saçmalığı karşısında vicdani ret bir haktır. manidar bi isim seçilmiş. dedim ya en insani duygu olan vatan kelimesinin kullanılması diye, işte biz sana hak veriyoruz ama vatanın sana ihtiyacı var gibisinden. bak vatan diyorum. ihtiyaç diyorum.
zaten çıkmayacağı belli. yoksa bedelli askerlik falan hazırlanmazdı. bedelli askerlikte ayrı bi olay. sonuçta birileri ceplerini doldurmaları lazım değil mi? ayrıca vicdani retle bedelli arasında ki fark kıytırıktan 1 ay gidip gelip asker oldum görevimi tamamladım oh ne kadar rahatım demek mi? bedelli askerlik diye bişey olan ülke de vicdani ret tartışması komik kalıyor. kim kimi kandırıyor acaba?
not: he tabi bi hakta olsa ben bundan faydalanır mıyım? hayır, vicdanen rahat olamam. sonuçta çoğumuzda olduğu gibi herşeye rağmen en derinden bi vatan sevgisi var.
hiç kimse birbirinin hamalı değil. nasıl ki, evlatlar bu vatanı bekliyor. vatani görevini bitireni de başkası bekleyecek. hangi millet ya da dinden olursa olsun bu vatanda yaşıyor ise bunun bedeli vardır ödenmesi lazımdır.
ordu tamamen profesyonel yani paralı işe dönüşürse dileyen gider dileyen gitmez.
erkek olsaydım eğer bende gitmezdim askere. Aldığım bikaç günlük eğitimle daha 20 yaşında hiçbişey bilmeden vatan-millet deyip atmazdım kendimi dağın ortasında mücadeleye. Atacaksamda şu devletin başında bizi oraya gönderenlerden birinin oğlunuda görmek isterdim yanımda. Parası olmayanmı seviyor bu vatanı sadece? Neden şehitler hep fakir aile çocukları?.
benim gibi bu cümleyi kuran bir sürü insan hemen vatan haini muamelesi görüyor.
Vatan haini değilim bu ülkedeki askeri düzene karşıyım. Asker olmayı meslek olarak seçmiş bir sürü tecrübeli insan varken,20 yaşındaki tecrübesiz delikanlının vatan-millet deyip gaza getirilerek dağlara salınışına karşıyım. Şehit olanların hep gariban oluşuna karşıyım. Birsürü annenin babanın canı yanarken,parası olanın canının yanmadığı düzene karşıyım.
NOT: Bu entry başka bir başlığada girmiştim. Eksi oylara rağmen burayada girmek istedim.
ismini her duyduğumda aklıma garip dedelerimi getiren sızı. niye mi anlatayım;
anneannemin babası 12 yıl askerlik yapmış. bir savaştan çıkmış köyüne geri dönmüş iki üç gün kalmış sonra davullarla ilana çıkılmış eli silah tutan herkes nizamiyeye adını yazdıracak. rüştü dede de bunu her duyduğunda eve gidip ana bana yolluk hazırlayıve deyince adile anneanne de eyvah yine mi harbe gidiyon garip erim benim diye dövünürmüş. inönü savaşları, sakarya muharebeleri derken 12 sene geçmiş komutan tamam savaşlar bitti gayrı yarın terhis oluyonuz dediği akşam karşı yüksek tepedeki mezarlığa bakıp şöyle haykırmış, şehit olamadım ne mutlu size şehit oldunuz ne işe yarıcam ben eve gidip karı gibi oturucam. hakkınızı helal edin şefaatinizden mahrum etmeyin bizi diye ağlayarak nidada bulunmuş.
muzaffer dedem ise 4 yıl askerlik yapmış 1943-47 arası. hadi biraz da onun anılarına kulak verelim;
alman harbi vardı ben istanbulda inzibat idim tayın çok az çıkardı doyamazdım. bir keresinde sokakta asayiş için gezerken bir duvarın arasında küflenmiş bir ekmek buldum kaya gibi sertleşmiş üstünde karıncalar yuva yapmış karıncaları temizledim suyla yudum yumuşasın diye yanımda biri bitti hemen. asker ağa nolur bana da birazcık verive dedi bıçakla kestim yarısını ona vedim. sona bitti askerlik döndüm köye bizimkinin yatağında bi çocuk yatır kimin bu dedim teyzeniz nerimanmış 3 yaşını geçkindi gördüğümde. ben gittikten sonra doğmuş meğer habarım bile yoktu.
evet bu insanların nesliyiz ve götümüzün rahatlığı için retçilik oynuyoruz. şimdi dedelerim vicdansız mıydı bunları yaşayıp reddetmediği için..?
biz güney amerika ülkeleri gibi kendine gerilla diyen dağdaki itlerle masaya oturmayacağımıza, bunu basının önünde barış anlaşması diye sunmayacağımıza göre ülkemiz şartlarında olması kabul edilemeyecek haktır. evet ölüm kötüdür, genç ölüm kötüdür ama karşında her an her yerde seni öldürmek için pusuda bekleyen hainler varken bunu kabul etmek gerçekten güçtür.
--spoiler--
Temel'in on ikinci oğlunu askere çağırmışlar, ondan önceki on bir tanesi askerde olduğu için Temel itiraz etmiş, - Söyleyin padişahınıza penum şeyime güvenip sağa sola savaş açmasun.
--spoiler--
yamulmuyorsam avrupa'nın bazı ülkelerinde askerlik aydan aya mı birkaç aydan aya mıydı neydi, yapılıyor. gidiliyor ve biraz talim biraz eğitim vs. (bu şekilde hem yeni eğitim alınıyor hem de talim taze tutulmuş oluyor. bu süreç ne kadardı yine yamularak hatırlamaya çalışıyorum) ve küçük, territory denilen statüde olan ülkeler, yani büyük ülkelerin orduları tarafından koruma altına alınmış, politik açıdan sınırlarına dahil edilmiş, korunan, savaş durumunda korunacak ülkeler de var. avrupa ülkelerinin ordularının kalifiye asker durumları o kadar da kötü değil bildiğim kadarıyla. yani olası savaş durumunda en azından afallayacak kadar değiller. ki paralı askerliğin hortladığı şu dönemlerde çoğu ülkenin savaş durumunda devreye sokacağı uzun vadede anlaşmalı paralı askerler de varmış diye okumuştum bir yerde. gizli kiralık katiller. ürkütücü.
ve tabi biliyoruz ki avrupa ülkelerinin çoğunun silah sanayisi ve ateş gücü teknolojik açıdan iyi. dert edecekleri ilk şeyin vasıfsız piyade birlikleri olacağını zannetmiyorum pek. yine de savaş durumunda vicdani retçileri cirit atan avrupa ülkeleri ne yapacak sorusu güzel bir soru. ancak territorial ülkeler dediğim gibi sömürüldüğü ülkenin orduları tarafından genelde koruma altındalar.
Türkiye için çok fazla istismar edilecek kavramdır. ikiyüzbin kişinin bedelli askerlik için sırada olduğu düşünüldüğünde, ne uyanıklıklar ne çakallıklar döner bu ülkede. Yeni bir rant alanı doğuyor...
