öldürmeyi reddetmek. Sebebini bile bilmediğin ve zihinde anlam teşkil etmeyen bir savaşta ölmeyi reddedebilme hakkıdır vicdani ret. cebren ve celp ile silah altına alınmayı zorla kışlaya götürülmeyi reddetmektir.
her ne kadar haklı gördüğüm bir olgu da olsa desteklemediğimdir. desteklemem arkadaş. ben bugün askerliğini yapmamış bir vatandaş olarak on beş ay sevgilisini, annesini, belkide çocuğunu görememiş insanın çektiklerine karşılık olarak şansına küs diyemem. bu haksızlık olur.
Toprakları kan ile işaretleyemeyeceğini bilen insan eylemidir. Kanını politikaya peskek çekmek istemeyen ve kan akıtma vahşetinde bulunmak istemeyen insan eylemidir.
şimdi bir takım beyinsizler "omo votoooooonomoz" diye kükreyecekler. onlara şöyle anlatayım. askerlik neden yapılır ? vatanı korumak için ? vatan nedir ? belli sınırları olan, bir takım ortak kültür paylaşan insanların yaşadıkları yer. vatan nasıl kazanılmıştır ? fetihler ile, savaşlar ile. yani kan dökülerek. peki neden dökülmüştür kan ? o vatanın bize ait olduğunu belgelemek için. afedersiniz ama yarrak sizin efendim. sırf bir yerde yaşıyorsunuz diye o yer size ait olmaz. elbet öleceksiniz sizde. ne olacak ? sizden sonra gelen gerizekalı insanlar da, sizin vatanınıza kan dökecek, orayı sahiplenecekler, onlardan sonra gelenler de onları öldürecek. bu böyle gidecek. Ne gerek var efendim sınırlara ? keşke dünya tek bir ülkeden ibaret olsaydı.
Göt korkusunun, rahatlığın, karaktersizliğin, modern yaşantının, kariyer ve hedeflerin vatanın milletin önüne geçişinin, iki yüzlülüğün vicdana sığdırılmış hâli.
askerlik demezler çoğu kezde, vatan borcu derler.
Niye ?
ister 200 yıl geri dön osmanlıyı örnek al, istersen 100 yıl dön cumhuriyet tarihini. Onca şehit, onca mücadele, onca dökülen kan, yarım kalmış Gazi olmuş insan bu gün sen ve ailen ve hatta sevdiklerin hürriyet içerisinde yaşasın diye askere gitti, hatta gönüllü !
E be göt veren hangi vicdan ki bu sen o vicdanınla ret ediyorsun askerliği ?
kafama saran önerme.
yani bir insan o ülkede doğdu diye kendisini oraya ait hissetmek zorunda değildir yada dünyanın hiç bir ülkesine.
gidin tanrıya hesap sorun.
olması gereken hadise.
mantıklı düşünelim. askerlik ne için vatan borcu ?
yani vergisini düzenli ödeyen bir bireyi devlet hangi hakla 6 veya 16 ay boyunca ücret karşılığı olmadan karın tokluğuna çalıştırıyor.
yıl bilmem kaç. tv de çıkan haber aynen şu :
"vicdani ret hakkını ilerek sürerek aihm'ye başvuran xxx türkiye'ye karşı açtığı davayı kazandı."
orospu çocuğu dedim bi an. vicdani ret benim için vatan hainliğiyle eşitti. tiksiniyordum asker kaçaklarından.
sonrasında yıl bilmem kaç. tv de çıkan haber aynen şu :
"bedelli askerliğin önü açılıyor. artık parasını veren 1 ay askerlik yapacak"
yok artık amk dedim. e vatan hainliğinin önündeki engeller kalkıyor.
sonrasında yıl bilmem kaç. tv de çıkan haber aynen şu :
"artık 30 bin lira verenler askerlikten muaf tutulacak"
oha! dedim amk oha! ben askere gidip şehit düşeceğim, canımı ortaya koyacağım. kimi korumak için? 30 bin lirayı verip askerlik yapmayan ve ben şehit düşerken bilmem hangi gece kulübünde çatır çatır seks yapan zengin bi orospu çocuğu için mi?
sikerler öyle işi. vicdani retciyim artık amk. ama vicdanım insan öldürmeye el vermediği için değil. zengin piçleri benim sırtından rahat rahat yaşamasın diye.
"Avrupa Konseyi'nin 47 üyesi içinde anayasasında vicdani red hakkının yazılı olmadığı tek ülke Türkiye'dir. Anayasanın 90. maddesi gereği AiHM kararlarının uygulanması bir zorunluluktur. Hükümet bu zorunluluğa uymamakla Anayasayı da çiğnemektedir. Bu süreçte yaşananlar bir devlet terörü ve hukuk tanımamazlık olmakla birlikte bir insanlık suçudur."
ayrıca götüm yeseydi ilan etmekte bir an bile sakınmayacağım şeydir.
ama yemez.
zira vicdani retçi olduğunuzu açıklarsanız ne olacağı bellidir.
sonunda kazanırsınız. ama kazanana kadar ortalama 3 sene belirli aralıklarla hapse girip çıkar, haberlere konu olur, her kontrolde tekrardan içeri alınır, kimliğinize el konulur, askerlik şubesine sayısız kere götürülür, mahkemelerde senelerce uğraşırsınız.
bende o cesaret yok. cesareti geçtim. o sabır yok.
keşke olsaydı, ama yok. götüm yemiyor yani. anlatabildim mi?
türkiye'de yürürlüğe girerse mehmetcik sayısı yarı yarıya düşer diye düşündüğüm kanun.
olmalı tabi, bir azerbeycan'da bir de bizde yok avrupa ülkeleri içerisinde. zorla götürmeleri saçma, insanın içinde olacak vatan koruma sevdası. yoksa götürsen neye yarar.
madem askerliğini yapmışların söz etmeye hakkı var bir iki de ben bişey karalayım eski bir jandarma komando olarak; bak bi kere karşıma çıkmasın o salak modunda ki entryleri kaale bile almıyorum, siktirin gidin kumda oynayın, gittim o rezilliği gördüm geldim, bugün olsa gidermeyim siksen gitmem, takarmıyım o mavi bereyi takmam, 5 dakika bile gitmem. eğer amacın salt terörle mücadele etmek, kahramanca çarpışmak, vatanın aziz toprağını korumak olduğunu bilsem bir saniye bile düşünmezdim ama maalesef kazın ayağı hiç de öyle değil. kimse kimseyi yemesin hele kamuflaj giymemiş olanlar hiç ahkam kesmesin.
bunun adına ister vicdani ret deyin, ister başka bir şey bence olmalı bir hak, kamu hizmeti yapsın mesela, topluma faydalı işler peşinde koşsun, bedelli askerlik yapma imkanı tanınsın ve daha bir sürü şey, ama olmalı bu. ha bunları yazarken de soramadan geçemeyecem, bi terörle mücadele vardı ne oldu ona diye?
her şeyden önce bir haktır. total ret yahut vicdani ret ne olursa olsun bu ülkenin sınırları içinde de kendine yer bulmalıdır. bir de korkaklıkla itham edilmesi olayı var, bu ithamları ciddiye almak bile gereksiz.
anti-militarizmle birleşince anlamlı hale gelen insan hakkıdır. zira tek başına askerliği reddetmek, toplumsal hayattaki hiyerarşi ve disiplin ilişkilerinin muazzam karmaşıklığını gözden kaçırabilir.
insani haktır. bu hakkın tanınmaması büyük bir adaletsizlik ve gasptır. bu hakkı eleştiren kimleri gördüysem, bir masada oturup da muhabbet edilemeyecek kadar cahil insanlardı.
eleştirileri çok dert etmeye gerek yok. bu doğal bir haktır. alınması gerekir.
