olması gereken ve desteklediğim hadise. özellikle askere gidip ordaki çarpıklıkları gördükten sonra karar verdim buna.
bu ülkede binlerce kamu işi yapılmayı bekliyorken herkesin zorla asker yapılması saçmalıktır. bu ülkenin gençlerinin komutan karısını kuaföre götürmekten, paşanın köpeğini gezdirmekten, alışverişini yapmaktan, 3 (üç) ay eğitim görüp savaşın ortasına atılmaktan başka yapması gereken daha önemli işleri vardır.
askerlik mesleğinden ekmek yiyenler, postal yalamaktan zevk alanlar, evini taşıtacak, arabasını yıkatacak asker bulamayacak olan bünyelerin küfürler sallayarak buna karşı çıkmasını normal karşılıyorum. keza rahatları bozulacak. eşiyle kavga ettikten sonra acısını çıkartacak asker bulamayacaktır. o yüzden siz küfretmeye devam edin bu gerçek er ya da geç yüzünüze tokat gibi çarpacaktır.
daha iyi anlamak adına hakan günday'ın tespitlerinin okunması gereken bir insani harekettir.
--spoiler--
zorunlu askerlik hizmeti, emek, zaman ve kaynak israfıdır.
erlik, derhal bir meslek statüsü kazanmalı ve profesyonel ordunun bir parçası haline gelmelidir.
her üç ayda bir toplanan yüz binlerce genci askere dönüştürmek için harcanan çabanın onda biriyle ordunun işlevselliği on kat artırılabilir.
sosyo-ekonomik açıdan geri bırakılmış toplumun zorunlu askerlik hizmeti yoluyla olumlu anlamda biçimlendiği düşüncesi asla geçerli değildir.
bunun kanıtı, nesillerdir askerlik hizmetini tamamlamış erkeklerin yönlendirdiği günümüz toplumunun mevcut düzeyidir.
askerliğin insanı adam ettiğine ilişkin inanç, bütünüyle temelsizdir.
on dokuz yaşına kadar cahil bırakılmış genç erkekleri dayatma yoluyla, on beş ay içerisinde bilinçlendirmek mümkün değildir.
dolayısıyla, 460 gün boyunca izmarit toplayarak mıntıka temizliği yapmış olanla, kanalizasyonu denize akıtan aynı kişidir.
dolayısıyla, 460 gün boyunca vatan sevgisi aşılanan insanla, devletine kazık atan aynı kişidir.
dolayısıyla, 460 gün boyunca vatandaşını adam etmek için uğraşanla, insani gelişmişlik endeksinde dünya 84'üncüsü olan aynı ülkedir.
ordu, zorunlu katılımlara ihtiyaç duyamayacak kadar ciddi bir kurumdur.
aldığımız eğitimin süresi on haftadır.
çağdaş hiçbir ordu on haftalık erlere güvenerek varlığını sürdüremez.
kahramanlık şiirleri okuyan ve komando üniforması giymiş beş yaşındaki çocuklar kadar asker olan bizler, bu vatan için öleceğiz.
çünkü ne savaşmayı biliyoruz ne de hayata dair bir umudumuz var.
--spoiler--
hiç kimse dağda bayırda her türk asker doğar, türkün türkten başka dostu yoktur, ne mutlu türküm diyene diye bağırmak zorunda değildir. bu vicdani yolu tercih edenlere bazı ogün samastlar "vatan haini" ve "silahtan korkanlar" dese de bu yolun silahları insan hakları ve insan onurudur.
haksız versiyonu için: "bana ne, gerektiğinde vatanımı savunmak bana mı düştü? gitsin profesyonel ordu yapsın." vb.
haklı versiyonu için: "bana ne, savaşa falan girmiyoruz zaten. bir senemi komutanın köleliğini yapmak için mi harcayacağım, siktir ordan."
Öldürmeyi reddetmektir. Bir insan bile bile nasıl bir insan canına kıyar? Nasıl eline alır o silahı birini yaralar? Bana göre değil arkadaş. reddeceğim askerliği sonu hapis olsa da. Gerekirse aihm'ye gideceğim.
son olaylardan sonra ölümden korkan tırsaklarca meşru hale getirilmeye çalışılan olgu. Lan yavşak Sen vatanını ret ettin tayyip yüzünden güya peki etmeyenler ne olacak? Hadi etmeyenleri geçtim Son şehit olan binbaşı ne olacak? onlar da ret etsin vatanını tayyip yüzünden sonra tayyip'in istediği olsun he? biz Türkler olarak tayyip'e rağmen ölürüz, gocunmayız da bizim gocunduğumuz Tayyip gibilerin Türk Milletinin kanı bozuk bir kısmı tarafından yüzde 50 oyla ödüllendirilmesi olur. Çünkü bizim ölümümüzden onlar sorumlu olur. Tayyip'e darağacı kurulur adnan menderese kurulduğu gibi de o kanı bozuk Türklere milyonlarca Türk'e darağacı nasıl kurulur?
kullanma konusunda uzun süredir düşündüğüm hak.
birilerinin rantına şehit olmak çok saçma gelmeye başladı bana.
tamam türküz asker doğarız falandı filandı lakin 40 yıldır 3 5 çapulcu uğruna ölen gençlere şehit yaftasını yapıştırıp kapalı kapılar ardında rantlara, peşkeşlere kurban gidiyoruz.
uyanıyoruz artık.
(bkz: başbakan ın sabrı uğruna verilen şehidler)
artık yapanı suçlayamayacağım karardır. bizce askerlik kutsaldır. eyvallah. ama son saldırılardan sonra eğer analar "ben evladımı pisi pisine katledilmek üzere askere göndermiyorum" derse benim söylecek sözüm olamaz. çünkü gerçekten gencecik canlar kallaşçe katlediliyor. delikanlıca iki devlet arasında savaş olur. topyekün savaşa gidilir. ama böylesi çok daha fazla acıtıyor.
ermenistan da bir bireyin yaptığı eylemdir. eylemin sonucunda birey, devleti tarafından ceza almış, bu bireyde avrupa insan hakları mahkemesine gitmiş ve davayı kazanmıştır. (geçen hafta gazete de okudum). emsal karar olarak önümüze çıkabilirmiş. türkiye de vicdani ret konusunda cezalar nedir, ne değildir bilmiyorum ama bu emsal kararla birşeyler değişebilir diye düşünüyorum.
daha ayrıntılı bilgisi olan varsa tarafıma bilgi aktarırsa sevinirim.
temel insan haklarından birisidir. nitekim askerlik bir meslektir; tıpkı doktorluk, mimarlık, gazetecilik gibi. Buna karşın ulusumuz asker- sivil ayrımının pek olmadığı bir kültürden geldiğinden ötürü bunu aksi şekilde düşünmektedir. devletlerin yaratmış olduğu savaşların piyonu olmak istemeyen insanlar tarafından tercih edilen bir yöntemdir. bunun yanında ülkemizde en çok pkk sempatizanları tarafından dile getirildiği için bölücülük olarak algılanmaktadır.
içinde geniş bir spektrum barındıran harekettir. kimisi korkudan, kimisi anarşistlikten, kimisi marksistlikten, kimisi savaş karşıtlığından ve benzeri nedenlerden buna katılır. kendi içinde oldukça heterojen yapı sergiler anlayacağınız. ama askere alınma bireysel bir olgu olduğundan, mücadelesini birey temelli yapan anarşistler her zaman için en solunda konumlanırlar.
Onlara küfredenlerden tamamen ayrı düşünmemiz gereken, bir gurup yürekli adam ve kadınlardır.
Çünkü, her türk asker doğar diye aklımıza yerleştirilmiş ezberin dışında, benim bir de insan tarafım var diyenlerin olduğunu söylüyorlar. üstelik bedelinide ödüyorlar. bunun ne millet duygusuyla, ne eşcinsellikle, ne vatan sevgisiyle hiçbir alakası yok anladığım kadarıyla... bunun yalnız savaş karşıtı olmakla, insan öldürmek için icad edilmiş bir aleti kullanmayı reddetmekle alakası var... saygı duyulası bilinçli seçimdir.
bir vicdani redcinin mektubundan:
"adım inan suver... ben biliyordum bu ülkede hiçbir başbakanın, bakanın, paşanın çocuğunun doğru düzgün askerlik yapmadığını, ben biliyordum ki bu ülkede hiç bir halkın diğer bir halkla bir sorununun olmamasına rağmen, iki kardeşi bir birine öldürttüğünü. ben biliyordum parası olanın rüşvet ile bir şekilde kacak dolaştığını, ben biliyordum bedelli askerlik altında zenginlerin çocuklarının ayırt edildiğini.."
şiddete kesinlikle karşı olan ve başarıya ulaşan Mahatma Gandhi en önemli vicdani retçi olarak anılır.
şöyle diyor kendisi;
insanlık için uzun vadede başarıya ulaşmanın tek yolu, şiddete başvurmamaktır.
Taraf gazetesinin 10 kasım 2010 nüshasında yasemin çongar imazsıyla hakkıyla irdelenen kavram.
Açık olmak gerekirse iki yüzlülerin bolca bulunduğu taraf gazetesini pek sevmem ama bu yazıya şapka çıkarttım. Vicdani retçi olduğumdan falan da değil.
Yazıyı beğenmeme sebep, birçok cümle var.
Öyle ki yüreklerin, vicdanların sesi her biri.
Misal: "Halkı askerlikten soğutmanın cezası var ama ölümden soğutmaya bir müeyyide yok." minvalinde bir cümle üzerinden pekala bir ülkenin insanları kendilerinden oluşan bir ordunun emir komutasını sorgulamayı düşünürler.
Sorgulamalılar da.
Bir ülkenin ordusunun emir komuta kademesi sivillerin güven içinde olmasından sorumluyum diyerek askerlerinin ölümlerini karanlıkta bırakamaz. Eğer bırakıyorsa bunun neden olacağı şüphe, ordunun intihar girişiminden başka bir şey değildir.
