acıyı sadece yaşayan verir ama verebilsem dağlar yıkılır üstüne evren içine çöker ondan dert benim ve üstesinden geliyorum. ne kadar mutlu görünsem de anlayan anlıyor eski ben değilim. düzelirim ama belli zaman geçti olmadı demek ki epey bir zaman geçecek üstünden. ama zihnim beni bunaltıyor de bazen öfkeleniyorum. Eskiden tamam saman alevi gibiydim şimdi bir rum ateşi gibiyim. aşırı sinirliyim aşırı öfke dolu birisi oldum. bir bakıyorum o eski insanım ama anlık değişiyorum. bunları yazarken bile aklıma geliyor ve off off çekiyorum.
Bu gece ilginç bir şekilde tesadüfen rastladığım etkili şarkı. Gerek sözü gerek müziği olsun. Bir de uzun yapmışlar daha çok yaksın, acısını daha çok versin diye herhalde. Bu geceye iyi gitti.
dinledikce bağımlılık yapan klasik bir dus sokagi sakinleri şarkısı, maziye adım atmanın guzel yollarından biridir bu sarki. muptelasi olmamak elde degil.
içli, hisli şarkı.
dinlerken, içime bir küçük emrah kaçıyor.
depresif ama çok iyi parça. o keman sesi, o insan sesi.. tüm esntrumanların birleştiği o müthiş an. kulak okşarken, aynı anda aşk acısı çektiriyor. hayatında kimse yokken, aşk acın yokken bile çekiyorsun olmayan aşkın acısını.
