Ver elini istanbul gezelim senle şöyle bir
Anlatacaklarım var sana, kulelerine ve çınarlarına.
Bir kızı sevdim istanbul ben ona o kırmızıya hayran,
Sen kazan ben kepçe dönüyorum sokaklarında peşi sıra.
Yedi tepeli kadim dostum benim
Büyüksün bilirim,
Yap bir büyüklük düğümle şunun yollarını kapıma.
Bana inan istanbul tükeniyorum inceden
Bilseydim aşk böyle bir şeymiş, seviyorum der miydim önceden
Bir sızı geçmiyor istanbul bir de sözüm geçmiyor ona
Sözüm ona sevmeyecekmiş beni günlerdir her sözüm ona.
Yedi tepeli kadim dostum benim
Büyüksün bilirim,
Yap bir büyüklük düğümle şunun yollarını kapıma.
Düşün ki boğazına dizilmiş söylemeye yeltendiğin her söz
Mecalin yok, mecnunsun, yanıyorsun ilk defa
Düşüm orda istanbul bir yerinde uyuyor
Yap bir büyüklük düğümle şunun yollarını kapıma.
Elini verenin bir daha götünü kurtaramadığı bu şehir'e el veren ozanlarımız canlarımıza dokunmasını iyi biliyor. Bir şiire konu olabilecek her türlü yaşantının ve materyalin bulunduğu bu semte elinizi verip götünüzü kurtaramamanızın sebebi hala bulunamıyor. Ama şunu biliyorum ki her şairin istanbuldaki belli başlı sokaklar adına yazdıkları şiirler var. Bu adamları bulup terlete terlete varoşları sormak lazım. -Oysaki emirganı yazmak kolaydı-
cogu kisinin bilmedigi cok kaliteli bir parca. ozer atik'in o ruhu dinlendiren muthis sesiyle ve samimi sozleriyle en kotu oldugunuz anlarda bile sakinlestirici etki yapar, bunyeye huzur depolar.
"Bilseydim aşk böyle bir şeymiş, seviyorum der miydim önceden?"
bir zamanlar vapurda çalan çok sevdiğim özer atik şarkısı.
istanbul'a gidip galata'nın karşısına oturup böyleyken böyle diye dert yakınıp, sokaklarında sevdicekle gezme isteği uyandırır.
