günümüz yaramaz çocuklarının çok dayak yiyeceğinin göstergesidir.
hey gidi hey... eski zamanlarda böyle miydi? sınıf öğretmeni veli toplantısı kağıdını bana verirdi. ben daha kendi imzamı atamazken, babamın imzasını taklit etmeyi öğrenmiştim. ee insan zor durumda kalınca, ister istemez böyle işlere giriyor. atardım imzayı bir güzel. babam toplantıya gelemiyor olsa bile bir şey olmazdı. öğretmen evi mi arayacak? okula giderken ev telefonun fişini çekerdim. annem anlayana kadar zaten akşam olurdu, öğretmen arasa bile eve ulaşamazdı, o şekil yırtardık.
bugün dayımla oturuyoruz. pat cep telefonuna sms geldi. bir de ne göreyim? bizim ilkokul 1'e başlayan kuzenin yarın veli toplantısı varmış. çocuk daha ilkokul 1'de ve veli toplantısı haberi velisinin cep telefonuna sms olarak geliyor.
gerçi ben ona da bir şey bulurdum. babamın cep telefonunun pin kodunu değiştirirdim, yapardım bir şeyler. babamın veli toplantısına gelmesi demek, benim bütün yaramazlıklarımın ortaya çıkması demek. benim yaramazlıklarımın ortaya çıkması demek, babamın o kadar insan içinde yerin dibine girmesi demek. babamın yerin dibine girmesi demek, benim yer yarılsa da içine girsem şeklinde içimden saydırmam demek.
annem ve babam yıllarca benim veli toplantıma gelecekleri günü hayal etmişlerdi. ben ise sırf o heyecanı yaşamak için veli toplantısı olsa da, annemlere haber vermesem, babamın yerine ben imza atsam, böyle hayatımda eğlenceli bir şeyler olsun diye bekliyordum. ahh ahh.. nerde o eski veli toplantıları.
zaten okul zilleri de artık abuk sabuk. kuzu kuzu filan çalıyor böyle. nerde o zırrrrrrrrrr diye çalan okul zilleri. her şeyin tadı kaçıyor efendim.
teknolojinin gelişmesi iyi diyoruz ama bu mu iyilik? çok çocuk dayak yiyecek, çok sümük akacak çok...
