sergen yalçın ı severdi. kendiside yıldız ve teknik bir futbolcuydu. saha içinde mükemmel dışarıda ise hızlı idi. alçakgönüllü, doğru bir futbol adamı nı kaybettik.
bir galatasaraylı olarak koyu beşiktaşlı olduğunu bildiğim bu duayenin galatasaray için neler dediğini ne yazdığını, pek çok galatasaraylı yazarın görüşünden çok daha fazla önemserdim.o kadar güvenirdim onun objektifliğine, centilmenliğine, işine olan saygısına. ve biliyorum ki benim gibi düşünen sayısız futbolsever var bu ülkede de bu sözlükte de. sayısız entry girilecek bu başlığa yaptığı güzel yorumları, söylediği samimi sözleri ya da gafları yazılacak belki, ama göreceksiniz karakterine tek bir olumsuz şey yazılmayacak. keşke herkes senin gibi yaşayabilse, senin gibi ölebilse vedat abi. mekanın cennet olsun.
önce Orhan Şengürbüz şimdi de vedat abi...ama çarşının dediği gibi;
yaşamla ölümü ayıran çizgi
siyahla beyazı ayıramaz ki
her yolun sonunda ölüm olsa da
sevenlere kimse ayıramaz ki
yıllar önce orta okulda okurken arkadaşımla okulu kırıp otostop yaptığımız birgün rastlaştık kendisiyle. renault 11 bir arabası vardı o zamanlar. üzerimdeki 8 numaralı, emlak bankası reklamlı rıdvan'ın formasını görünce "oo, bu yol uzun olacak" diye takılmıştı. futboldan konuşmaya başladık. bir süre sonra gözüm ön koltukta duran gazeteye takıldı. "vedat okyar'ın gözüyle" yazan bir köşe açık kalmıştı ve bize arabasını açan bu adamın baklava desenli bir gömlekle çekilmiş bir resmi vardı. şaşırdım biraz tabi.
velhasıl o gün bizi o yağmurda, güzergah tamamen ters olmasına rağmen fatih'e kadar bıraktı. futbol sohbetimizden keyif aldığını belirtip "birgün yolunuz düşerse ziyaretime de gelin" diye ekledi. gidemedik tabi. ruhu şad olsun, iyi insandı.
Ölümü ile sabah sabah bu gözlerin dolmasına sebebebiyet veren güzel insan ,büyük kaptan.Sözün bittiği yerdeyiz.Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun.
türk futbolu yakışıklısını, jönünü kaybetti. ayhan ışık, clark gable tabiatlı bir güzel adam, bir centilmen, beyefendi idi. beşiktaşlıydı ama gidişiyle tüm renkleri boynu bükük, öksüz bıraktı.
hoşçakal ağabey, siyah artık eskisinden daha siyah, beyaz da bir daha asla bu kadar beyaz olamayacak.
"adam gibi adam" kavramının örtüştüğü beşiktaşlılardan biriydi. uzun süredir mücadele ettiği kanser illetine yenik düştü. yerin cennet mekan olsun büyük kaptan. camiamızın başı sağ olsun.
"bir galatasaylı olarak, beşiktaş deyince aklına gelen ilk üç isim hangileri?" deseler, simaları da ilginç bi şekilde birbirini andıran, bu üç adamın adını sayardım. samimi ve naif duruşlarını, takımlarını ruhlarıyla sevmelerini, kadirşinaslıklarını, gereksizliklerle hiç uğraşmamalarını, sağlam duruşlarını uzaktan uzağa takip ettim, takdir ettim yıllardır.
biri gitti bu sabah. diğerlerine uzun ömürler olsun. gidenin arkasından ne desek boş. güle güle vedat abi.
ha bir de kazım kanat vardı ki, o da nevi şahsına münhasır süper bir adamdı. özleniyor.
şahsımın nasıl gözü dönmüş holigan bir fenerli olduğu sıkça söylenir, sözlükte vakit geçirmişler arkadaşların bunu sıkça söylediğini de bilirim, bilmeyenler için bunun doğru olduğunu kabul edelim ve vedat abi için bu yazdıklarım bu minvalde değerlendirilsin.
ölümlerden sonra sıkça yaşanır bu memlekette kör ölür badem gözlü olur mevzusu. bundan sebep ki uzak dururum, sağlığında elimi sürmediğime yokluğunda da dokunmam pek. lakin şu sözlüğü açtığım bu anda öğrendiğim bu kayıp beni derin bir üzüntüye, korkunç bir sıkıntıya sevketti. vedat okyar benim gözümde türk futbolu içinde apayrı bir yerdeydi. ota boka beşiktaşlı duruşu diye ortaya çıkıp karakter şov yapan artislerin yanına hiç yakışmazdı vedat abi. hayatımda bir defa bile gazete köşesinde bir yazısını okumuşluğum yoktur; onu televizyonda yorum yaparken seyretmek bir keyifti benim için. konuşurken asla kanal değiştiremeyeceğim adamlardan biriydi. çok mu teknik bir görüştü, beşiktaş camiasına çok mu hakimdi, bilemem. bununla ilgilenmem de; benim işim değildir. lakin söylediği her kelimede, ağzından çıkan her sözde bu işi hiçbir zaman profesyonelce yapmadığını, saf bir beşiktaş aşkının kalbinde yaşadığını anlardım. ses tonunda anlatılamaz yaşanır bir beşiktaş sevgisini hissederdim. fenerbahçe için islam çupi'nin anlamı neyse beşiktaş için ban aynısını ifade ederdi rahmetli, belki de aileden atadan fenerli olmasak televizyondan seyredip beni beşiktaşlı yapacak adamların en başındaydı. kimseyle hatır gönül ilişkisi olmadı, ahbap çavuş münasebetleriyle bir yere gelmedi. üzülerek söylemek isterim ki, sevgisini kalbimde taşıdığım fenerbahçe kulübünde islam çupi'den sonra vedat abi gibi bir beyefendiye daha rastlamadım.
allah gani gani rahmet eylesin güzel abim. mekanın cennet olsun, hem şampiyonluk hem kupayla gittin cennetine, sana da bu yakışırdı.
"ben futbol yazarı değil, ben beşiktaş yazarıyım." sözünün sahibidir. hem fanatik, hem de diğer türk takımlarına saygılı bir taraftar olmayı başarabildiysem, bu vedat abi sayesindedir.
büyük kaptan lafı, bir daha asla beşiktaşlılar için başka bir insanın tarifinde vücut bulmayacak.
güle güle vedat abi, bayrağını taşıyacağız sen merak etme..
beşiktaş tarihine adı altın harflerle yazılacak güzel insan. gerçekten güzel insandı, futbolculuk döneminde de, spor yazarlığı döneminde de keyifle takip edilmişti. futbolculuk dönemine yetişememiştik ancak tertemiz futbolculuk karakterini babalarımız anlatmıştı.
nur içinde yatsın.
