ağzına attığı her lokma sanki bnm de agzıma giriyormus gibi agzımı sulandıran adam.programı kapatırken agzımdan sunlar dokulur: vedat mior yine yedi icti biz mal gibi baktık
yaptığa işe büyük saygı duyan ve saygıyı sonuna kadar hak eden kişi.
bir insan bu kadar mı iştahlı yemek yer, bir insan yaptığı işi bu kadar mı sever; karşısındakini asla kırmadan son derece nazik, yüzündeki tebessümü kaybetmeden, sonradan gurme değil, bizim gibi bizden biriymiş gibi olan. büyük bir beğeniyle takip ettiğim, yaptığı programların tadını damağımızda bırakan iştah açıcı gurme.
soyadı bile zengin bir mutfağın nadide bir yemeği gibi durmakta. ilginç bir adam vesselam. ama mehnet öz'den daha sağlıklı olduğu zannımca kesindir. can boğazdan gelir mantığı her yerde her insanda geçerlidir.
tadıyor falan ama, baktığınız zamanda hayvan gibi yiyor adam. tadıp bırakmıyor. baya baya sömürüyor. öyle bir anlatıyorki, planlar yapıyorsunuz kafanızdan "oraya nasıl giderim, o yemeği nasıl yerim" diye. başarılı obur.
gurmeden ziyade bildiğin boğazına düşkündür bu adam ama severim kendisini. sevimli ve samimi geliyor bana. hele beklediğinden güzel yemekler gelince kendini kaybetmesi yok mu çok hoşuma gidiyor. bir de özellikle güzel bir kebap yemeği yerken ağzından resmen salyalar akıyor, şapırtı sesleri taa buralara kadar geliyor. yedikleri ile ilgili yorumların ne kadar doğru olduğunu tvden oturduğumuz yerde anlamak zor ama şöyle test etmişliğim vardır: daha önce benim gidip belli bir düşüncemin olduğu yerlerle ilgili yorumları benimkinden çok farklı olmuyor. yani ya damak zevklerimiz aynı ya da ben de bu işi biliyorum biraz*.
son birkaç programdır ambiyansa puan vermediği de gözden kaçmayan gurme abimiz. ama tabi bunda van'da antep'te yöresel mekanlara gitmesi de bir etken olabilir. ayrıca yine yakın zamanki bölümlerden birinde ilk kez bir eve konuk olmuştur.
can sıkıntısından ve açlığın verdiği mallıktan dolayı bir süre denk geldiğimde izlemiştim kendisini. ilginç diyaloglar gelişiyor, ilginç konuşmalara sahne olunuyor, bazen ağzın açık izliyorsun, bazen "hadi canım sende" diyorsun.
şimdi bu beyefendiyle ilgili benim anlamadığım bir nokta var. abicim buraları okuyorsan bir dön bana rica ederim. van'ın erciş ilçesinin tomaklı köyündesin mesela (salladım köyü). mekan sahibiyle koyu bir sohbettesin, etlerden, yemeklerden, yöresellikten bahsediyorsun. her şey çok güzel.
ama abicim n'olursun köyünden adımını ara sıra van'a atmış amcama "fransa'da bu eti az pişirip yanında bordo şarabıyla rosetti niyetiyle veriyorlar" gibi bir şey deme. o amcam anlamadığı şeye "evet" dediğinde benim yüreğim cız ediyor.
yemek nasıl yenir ?
sorusuna verilecek cevaptır. ayrıca vakti zamanında millet ev, araba almak için para biriktirirken, kendisi biriktirdiği paralarla italyada, ispanyada yemekler yemiştir. yalan değil gerçekdir. ama onlarda zamanla midenin görevi dahilinde kanalizasyonu boylamıştır, fakat tadı damaklarında kalmıştır.
(bkz: adam haklı beyler)
inanıyorum bir gün bu adamın oyunun yapacaklar "vedat milor the gourmet" diye, biz de verilen görevlere göre yörenin yemeği yapıp beyefendiyi zevke sokmaya çalışacağız.
gurmeden başka her şeye benzeyen tip insan. adam kalkmış gitmiş güzel ülkemin bir ucundaki yörenin en meşhur tatlıcısına, tatlıcının karşısına oturmuş adamın sütlecını kaşıklıyor. sonra ağız burun kıvırıyor şöyle olsa böyle olsa. akabinde yurt dışında bir benzerini yediğini ve çok daha başarılı olduğunu söylüyor. sütlaç türk tatlısı değil mi allasen? neyi neyle kıyaslıyorsun anlamam ki?! bir yudum şarap tadacak, bardağı elinde döndüre döndüre bir hal oluyor millet ikinci kadehi dolduruyor o bir yudum almadan.
illa bir gurme izleyecekseniz mehmet yaşin'in cnn turk'te yayınlanan yol üstü lezzet durakları programını izleyin. adamın bir yemek yiyişi var ki höpüredeterek, bıyıklarını çorbaya sokup çıkararak. başta biraz ilginç gelebilir ama en azından her şeye burun kıvırmayan, anadolu'nun değişik lezzetlerini tanıtan çok daha güzel bir program.
CV yollayıp, yanında çıraklık etmek istediğim, zevk ve ciddi damak zevki olan insandır. Programı sürekli izlenirse sadece yabancı mutfaklar üzerinde değil, yerli mutfaklarımız konusunda da çok ciddi tecrübe sahibi olduğu rahatlıkla fark edilebilir. insanın dibini düşürecek bir kariyeri güzel yemekler ve şarap adına terk etmiş bir adamdır ayrıca. Dahası Mehmet Yaşin'in, Vedat Milor kıvamına gelmesi için daha epey pembeleşinceye kadar kızarması veya kulak memesi kıvamına gelinceye kadar dinlenmesi lazım gelir(bana göre).
gerçek bir gurmedir. "lan adam yemek veriyo, dur iki öviyim" yavşaklığı yapmamakta; dili damağı doğrultusunda giderek doğru bildiğini söylemektedir.
ülkem insanı yıllardır "ne gözel olmuş bu keşkek, ehehe, ne de zordur yapması, mmmmmh şahane olmuş vallahi, anaaaa! erişte pilavı mı, şahaane şahaane, işte lezzet budur mmfff eki eki" tiplemelerine alıştığı için hard gelmektedir ama işin özü şudur: gurme acı söyler.
bir yemeği çok beğenmişken diğerini yerden yere vurabilir; ki şiarı budur.
gurme insanının beyni tat alma organının "dillendiği" organdır; yani yemeğin lezzetine başka başka (arkadaşlık, samimiyet, riya vs.) ilaveler yapmaz beyin. sadece rayiha ve tatları biraraya getirip o potada eritir ve dile vurur.
bu bağlamda milor tam bir gurmedir ve iyi ki de vardır.
not: duyduğum kadarıyla kendisi lisedeyken harçlıklarını biriktirirmiş iyi yerde iyi yemek yemek için. biz o dönemde neler için biriktiriyorduk acaba paramızı, yemeklerimizi tost ile geçiştirirken.
