--spoiler--
Her şey için teşekkür edip tıpkı bir asil gibi kalktı gitti. Browniyi paket yaptırıp ardından ben de çıktım. Aynı istikamette olduğu için evlerimiz ve o yavaş yürüdüğü için 10 dakika sonra hemen iki adım arkasında yürüdüm. "dur paketle görmesin" diye düşünerek adımlarımı yavaşlattım. Baktım olacak gibi değil, karşı kaldırıma geçip depar attım. Ben onun kahramanı olamadım.
insan nasıl davranacağını bilemiyor. yolun karşısına falan geçilir. hani "vedalaştıktan sonra beraber yürümek caiz değildir iyisi mi bari ben siktirip karşı kaldırımdan yürüyeyim" dedirtir. gergin işler.
Telefonu çıkar > kilidi aç > önemli bir şeye bakıyormuş gibi kaşlarını çat ve ciddileş > hızlı hızlı yürü ve uzaklaş > kilidi kapat > anlamsızca uzaklara bak > telefonu cebine koy.
vedalaşılmış olan arkadaşın aklına "vaayy g.tttt başından savmak için şey etmiş" düşüncesini düşürür. vedalaşan da "hasittir yaa aynı tarafa gidiyoruz önemli bir şey varmış gibi ayak çektik ama ganyana girerken görecek şimdi" gibi diyordur içten içe.
