insan nasıl davranacağını bilemiyor. yolun karşısına falan geçilir. hani "vedalaştıktan sonra beraber yürümek caiz değildir iyisi mi bari ben siktirip karşı kaldırımdan yürüyeyim" dedirtir. gergin işler.
--spoiler--
Her şey için teşekkür edip tıpkı bir asil gibi kalktı gitti. Browniyi paket yaptırıp ardından ben de çıktım. Aynı istikamette olduğu için evlerimiz ve o yavaş yürüdüğü için 10 dakika sonra hemen iki adım arkasında yürüdüm. "dur paketle görmesin" diye düşünerek adımlarımı yavaşlattım. Baktım olacak gibi değil, karşı kaldırıma geçip depar attım. Ben onun kahramanı olamadım.
dünyanın en gıcık şeylerinden biridir. özellikle birlikte yürümek istemiyorsanız, ya da o sırada dinleyeceğiniz müzikten mahrum kalmak istemiyorsanız dakikalar saat gibi gelir, işkence olur. ancak nasılsa "görüşürüz" denmiştir, o saniyede göz tüm bölgenin haritasını çıkarır, tüm alternatif yollar kırmızı ile aydınlatılır beyinde. ardından başka bir yere gidiyormuş gibi yapılır, aynı yere farklı yoldan gidilir ki genelde uzun yol olur bu bide. zor iştir, çok zor iştir.
aynı durakta otobüs bekleyip aynı otobüse de biniliyorsa gülme ve sinir krizine sokar.
üniversite 3te adam bildiğin arkadaşımla aldatmış beni. bir şekilde öğreniyor ve ayrılıyorum. aynı hafta içinde bir akşam kantinde karşılaştık, durur mu konuşmak istedi. önce biraz itiraz etsem de iyi konuş deyip katlandım. dinledikten sonra da olmayacağını düzgün bir dille anlatıp oradan ayrıldım. 5 dakika sonra bir de baktım ki durakta servis bekliyoruz. başka çare yok çünkü fakülteden kalkan son otobüs ve evlerimiz aynı sitede. paşa paşa bindik.
eve geldiğimde ise ne güldüğüm belliydi ne de kızdığım.
