Hani derler ya her güzel şeyin bir sonu vardır diye aslında sadece güzel şeylerin değil kötü şeylerin de bir sonu vardır. Mutluluğun da bir sonu vardır, hüznün de. Sağlığın da bir sonu var, hastalığın da. Demek istediğim her şeyin bir sonu var, maddi veya manevi her şeyin bir vedası var. Her vedanın ayrı bir şarkısı, ayrı bir rengi var. Bana göreyse tüm vedalar hüzünlüdür şarkısı, rengi fark etmeksizin.
Bir şeye alıştığınızda ona yüreğinizin bir parçasını bırakırsınız ancak ona veda ederken bıraktığınız o parçayı geri alamazsınız. işte bu yüzdendir yaşadıkça insanın içinin biraz daha burkulması. Yeri doldurulamayan parçalar bırakmışsınızdır; bu parçaların yerini anılarla, eski fotoğraflarla kimi zaman şarkılarla doldurmaya çalışırsınız ama olmaz işte eksik, eksiktir. Veda ise arkasından gelecek olan eksiklik hissinin süslü adı.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1677171/+
2010 yılında sinemada izlediğim muhteşem film. Boğaz düğümleten cinsten. Herkesin izlemesi gerektiğini düşünüyorum.
film müziği aklıma yıkıcı sahnelerini getirir. Hatırladığım kadarıyla atatürk'ün arkadaşı kur'an taburesini deviriyordu. Hoca soruyordu "kim devirdi bunu?!?!" Arkadaşı çıkmıyordu. suç atatürk'e kalıyordu, ayağına sopayla yok yere vuran hocasını kesip atası geliyor insanın o an. Ve bu anlarda filmin içine giresim geliyor.
