farkında olmadan yapılanı insanın içine oturabilir.
son kez gördüğünü bilmiyorsun mesela; belki arkadaşın, belki sevgilin, belki ailenden biri. günlük veda kelimeleriyle gidiyorsun ama o görüşürüz ün asla gerçekleşmeyeceğini bilmiyorsun. belki o an maça ya da diziye yetişmek için acele ediyorsun, belki çok tuvaletin var ve önemsemeden hızlıca gidiyorsun ama bilmiyorsun ki o insanı son kez görüyorsun.
işte insana en çok bu koyar. ne demiş cem adrian: bu vedadan sayılmaz çocuk.
gidilir psikolojiye göre. arkada kalana baya bi koyar bu genelde, iz bırakır. hoşuna giden bi filmi izlerken aklında safça kendine göre uydurduğu sondan farklı bi sonla karşılaşan insan gibi dumur olur, bakar böyle televizyon ekrarına bi süre noldu ki şimd? der. sebepli yada sebepsiz gidilir, her film mutlu sonla bitmez ama illaki bitirilir. geriye yıkık özgüven, karışık bi kafa ve dağıtmaya hazır insan kalır. bak yine yapasım geldi..
